Braaf en geconcentreerd luister ik naar de richtlijnen omtrent de inleefweek. 20 sms'jes per dag, daar geraak ik zeker niet aan.De auto, die laat ik wel aan de kant.... Ja hoor, ik zie het helemaal zitten.Het zal zeker allemaal meevallen, daar ben ik van overtuigd.
Ik verlaat de ruimte, het motregent een beetje. Ik heb afgesproken met een vriend op de korenmarkt, ongeveer twinting minuten wandelen. Uiteraard sta ik gezellig aan de tramhalte te wachten, tot 'mijn euro'valt. Het is 1.40 euro , dat is al 1.40 weg van mijn budget. 1.40 die ik misschien beter aan een ander nuttiger iets kan besteden.... ik besluit om te wandelen..het is toch MAAR 20 minuten, maar dan begint het iets harder te regenen. De tram passeert, ik zie keuvelende oudjes gezellig in de warmte, Voor mij loopt een kindje met haar mama, ze hebben een paraplu. ik zie mezelf in het winkelraam...nat met een bedruppelde bril wandelen en zonder kap wandelen.Pff. Armoede is 'als enige wandelen in de regen zonder paraplu als bescherming'.
De vriend is nog niet aanwezig, ik heb geen eten mee en men maag knort. Wat moet ik eten ? Vanavond zijn het boterhammen, dus ik zou best iets warms kunnen eten, maar opnieuw...een biefstuk friet kan er niet af. Eet ik binnen of buiten ? Het wordt binnen, een broodje en iets om te drinken natuurlijk... want ik kan toch niet eventjes mijn eigen flesje spa bovenhalen ? De vriend arriveert, ik besluit om de rekening te vragen...6.20 (2.70 voor het watertje en 3.50 voor het broodje ....ja 3.50 ja, er waren goedkopere broodjes maar ik lust geen kaas/geen gewone ham en ik heb dan ook eens een portie groenten genomen waarvoor ik blijkbaar 0.50 cent meer moest betalen, afzetters! Misschien moet ik toch niet zo kieskeurig zijn?
De vriend trakteert... ik zucht dankbaar. Normaal zou ik helemaal niet heel blij zijn als de vriend trakteert, want ik kan het best zelf betalen...maar nu? Het is precies niet zo evident. Ik hoop dat onze afspraak niet zo heel lang duurt, zodat ik alleen getrakteerd wordt en zelf niet moet trakteren! Ik ben immers als 6.20 kwijt en dat halfweg dag 1! Gedurende het gesprekje vertel ik volop over de inleefweek, ik vertel dat ik maar 20 smsjes per dag ga sturen, omdat ik anders 5 euro moet aftrekken van het budget... 20 smsjes is veel hé, vertel ik, terwijl ik ondertussen even bekijk hoeveel ik er al gestuurd hebt... 15 om precies te zijn. We zijn 15.u en ik moet nog even laten weten aan men lief dat ik meedoen met de inleefweek, dat ik al een toffe dag heb gehad, dat ik een broodje kip curry heb gegeten, dat ik binnen een uurtje met de auto vertrek naar huis ...wat bedenk ik net...met de auto ? Ging ik die niet aan de kant laten ? Vanaf morgen dan en ik zal straks even uitrekenen hoeveel euro's ik kwijt ben aan brandstof...
Pff toch vermoeiend zo"n inleefweek... Nog maar 6 dagen denk ik dan..maar dat is in mijn geval zo en niet in het geval van 15,5% van de Belgische bevolking...die ervaren elke dag die 'mijn' vermoeidheid.
Het gebrek aan perspectief om uit de situatie te raken, nekt veel mensen. Dat gaat verder dan vermoeidheid. Dat bekruipt je als een schuldgevoel, 'ik ben niet goed genoeg'.
Overal in onze maatschappij wordt men bijna dagelijks geconfronteerd met armoede. Niet enkel via het nieuws of andere beelden uit ontwikkelingslanden. Maar ook in ons eigen landje mogen we de armoede die hier leeft niet onderschatten. Overal in de grote steden zie je zwervers op straat , en mensen die bedelen om toch wat extra centjes te kunnen verdienen om zo te overleven. Ik denk dat het voor deze mensen een wekelijkse zorg is om rond te komen met 50 euro per week. Dit is iets wat wij ons helemaal niet kunnen voorstellen en dat voor ons praktisch onmogelijk lijkt omdat wij het zo gewoon zijn om in onze luxe te leven. Mensen die in armoede leven kennen dit ‘luxeleventje’ helemaal niet, en toch proberen zij hier zo dicht mogelijk bij aan te sluiten omdat ze een gevoel van schaamte kennen. Thuis werken wij ook aan de kleine beetjes die toch veel kunnen beteken voor deze mensen. Zoals goederen binnenbrengen in de kringloopwinkel of kleren die niet meer passen weg te doen in een verzamelcontainer in plaats van ze weg te gooien. Dit zijn voorbeelden van dingen die voor ons geen verschil kunnen maken maar die voor de mensen , bij wie deze spullen terecht zullen komen , hun dag goed kan maken. #inleefweek9000artevelde
1ste dag reeds wat stress ivm wat klaarmaken, waar en wat kopen? Geen ofwel alternatief verjaardagscadootje voor een vriend,... 2de dag al wat minder stress. Inkopen gedaan. Door wat extra tijd, verlof , ook tijd om zelf te experimenteren met soep, brood bakken,.. Toch veel vragen over hoe in godsnaam alles kopen naast voeding zoals medicamenten, schoonheidsprodukten, kapper, ...??
1ste dag reeds wat stress. Hoe en waar en wat kopen om rond te komen? Welk menu deze week? Wat met het geplande feestje verjaardag in het komende weeknd? Hoe in godsnaam toekomen voor eventueel medicatie, schoonheidsproducten dagdagelijkse, extra st-niklaas?? de dag iets minder stress. de inkopen gedaan, toch reeds zaken vergeten. Deze week niet zomaar een glaasje drinken, efkes narekenen, de chopping die gepland was op mijn vrije dag uitstellen... 3de dag : gelukkig wat verlof. Tijd om soep te maken, brood te bakken, zo wat centjes sparen. Reeds 50 euro uithgegeven. We doen met 2 personen mee, dus nog 50 euro in de envelop! Hoedje af voor hen die het kunnen en zo een ganse tijd proberen te overleven!
Els woont samen met haar minderjarige zoon Bram van 16 in een sociaal appartement. Els heeft een overlevingspensioen en is in collectieve schuldbemiddeling sedert 2009. De 15de van de maand krijgt ze 215 euro van haar OCMW-schuldbemiddelaar. Wekelijks, op donderdagochtend, ontvangt ze 75 euro van haar maatschappelijk werker / budgetbegeleidster op haar rekening. Bram krijgt iedere maand 20 euro zakgeld, waarvan hij maandelijks 5 euro spaart. De rest van haar inkomen wordt besteed aan afbetaling van schulden en de vergoeding voor de collectieve schuldbemiddeling. Els haar kleindochter van 4 komt om de twee weken op woensdag langs, haar kleinzoon van 5 iedere woensdag. Ze eten ’s middags mee. Els houdt van dieren. Ze had een hond, maar heeft deze moeten laten inslapen omdat ze hem niet meer mocht houden op haar appartement. Ze heeft nu 3 katten, een konijn en een woestijnratje. Els leeft van donderdag op donderdag. Vandaag, dinsdag, heeft ze nog 9 euro over. Daarmee gaat ze haar avondmaal van morgen klaarmaken. De andere voedingswaren voor de rest van de week heeft ze nog in huis.
Overmorgen gaat Els met haar nieuw budget charcuterie, groenten en vlees kopen voor een viertal dagen. Els heeft een kleine ijskast en kan maar weinig producten meebrengen van de Aldi met haar caddy. Daardoor gaat ze bijna elke dag boodschappen doen. Els maakt vooraf een lijstje met wat ze nodig heeft. Meer kopen dan wat er op haar lijstje kan niet. Els loopt met haar rekenmachine door de winkel, ze kent de prijzen bijna allemaal uit haar hoofd. Ze heeft dan nog rond de 40 euro over voor de rest van de week. Els volgt een dieet. Ze moet goed kijken wat ze koopt: suikervrije producten (zoals confituur, yoghurt, charcuterie) kosten meer.
Wat Els met de maandelijkse 215 euro doet, hangt af van wat Bram nodig heeft. Soms zijn dat nieuwe schoenen. Nu wil hij er van 85 euro. Daar doet hij 6 maand mee. Andere kledij kopen kan dan niet meer. Met de overschot wordt voeding gekocht en voedings- en verzorgingsproducten voor de huisdieren. Het geeft haar wat extra marge de eerste twee weken na de 15de van de maand.
Els moest in oktober een concessie op het graf van haar overleden man (€ 600) voor 10 jaar verlengen. Ze kon dat niet zelf regelen en moest dit voorleggen aan haar maatschappelijk werkster. Deze heeft bij de schuldbemiddelaar een budget kunnen vrijmaken. Nu wacht ze nog op 400 euro die ze terugkrijgt van haar kinderen. Daarmee zal ze zich een nieuwe ijskast kunnen kopen.
Els begint iedere maandag met rekenen om een overzicht te hebben of ze toekomt tot donderdag.
“Wat ik denk over de inleefweek: andere mensen kunnen zich dan ook voelen hoe wij ons voelen. En armoede komt nog eens dubbel in de kijker. Maar velen gaan er na die week niet meer aan denken. Als de week voorbij is, is er opnieuw geld beschikbaar. Voor ons is dat niet zo, wij blijven altijd in dezelfde schoenen staan. We hebben geen enkele reserve voor als er iets fout loopt. Wat zouden de rijken doen mochten ze geen reserves of achterpoortjes meer hebben? En dan nog: ik denk niet dat het zo ver zal komen bij hen… Ik zou me wel eens een week willen inleven bij de rijken: ik zou eens willen weten hoe ze dat doen. Dat zal ik niet rap vergeten! Maar voor ons zou dit nadien veel moeilijker zijn dan voor hen.
Er komt al veel aan bod in de media, maar de politiek moet er iets mee doen. Ze beloven veel, maar er komt allemaal niet veel van in huis. De grote Vlaamse en federale politici zouden ook eens moeten meedoen met de inleefweek. Dat zou hen meer onder druk zetten. En dan zouden ze meer dan nu werk moeten maken om armoede bij de wortel aan te pakken! Ik hoop dat de deelnemers van de inleefweek mee hun schouders kunnen zetten onder armoedebestrijding en mee met ons vechten voor verandering.”
Ik ben helemaal akkoord met deze reactie. Ik vind het jammer dat wij zoveel aandacht geven aan mensen die in armoede leven zonder dat deze mensen echt geholpen worden. Wij leven nu deze week met een bepaald budget maar volgende week kunnen wij gewoon weer verder leven, zonder stress. Mensen in armoede leven iedere dag opnieuw met stress om rond te komen. Leven in armoede is een vicieuze cirkel waar deze mensen niet gemakkelijk uit geraken. Wij zouden ons meer moeten verdiepen in psychologische steun om hen te helpen, i.p.v. ons in te leven. Ik zou graag willen weten hoe deze mensen zich nu voelen. Gediscrimineerd of gesteund? Welke ervaringen hebben zij nu ?
Ik ben zondagavond begonnen met de inleefweek armoede Gent. Ik wou een schets maken in mijn hoofd voor de budget van 50 euro. Als student is 50 euro nog nippertje genoeg maar ik dacht van: "Moest ik nog een gezin hebben, wat dan?". De komende dagen zal ik zien of ik tegen mijn zin kan werken.
Het is dinsdag en ik heb van mijn €50 nog maar €7 euro over, terwijl ik zelfs geen speciale aankopen heb gedaan. Blijkbaar is een boterham ontbijt (€3) en 's avond warm eten bij het gezin (€5) een serieuze luxe. Als 'ontspanning' koos ik voor een avondje cinema (€7) en spijtig genoeg zonder mijn gewoonlijke medium pak popcorn en een flesje Green Tea. Vandaag een uitstap voor school moeten doen naar Antwerpen-Centraal, met een grote hap uit mijn budget als gevolg.
Zoals ik al op voorhand wist, kom ik met €50 nog geen drie dagen toe. De gedachte dat 'het niet erg is want het toch maar een project is', geeft me een geruststellend gevoel: Oef! Ik kan eigenlijk gewoon morgen met mijn bankkaart geld uit de muur halen om mijn lekkere lunch te verorberen. Maar helaas hebben velen dat voorrecht niet, zij moeten zich bekommeren over hoe ze in hemelsnaam gaan kunnen eten de volgende dag. De gedachte aan een avondje uit, een lekkere etherische olie uit de Rituals voor in ons heerlijk, warm dampend badje, die mooie trui uit die fancy winkel is zelfs gewoon niet aan de orde.
Mooi initiatief die 'Inleefweek', al had ik hier niet aan moeten meedoen om tot dit besef te komen... Nog veel succes allemaal en reacties zijn welkom!
Vandaag ben ik inkopen gaan doen met de gedachte in mijn achterhoofd dat ik ENKEL witte producten mocht kopen, heel moeilijk was dit nier want ik zit op kot dus ik was het wel al gewoon om op de prijzen te letten. Maar toen ik deze middag in de Match stond in het winkelcentrum aan het zuid ontdekte ik dat er niet heel veel keuze was voor witte producten en was daarom soms genoodzaakt om voor het dure merkproduct te gaan. Ook heb ik vandaag opgemerkt dat vegetariër zijn niet eenvoudig is als je maar € 50 per week hebt. Daar stond ik dan aan de afdeling van de vegetarische producten waar ik bijna achterover viel van het verschieten ! € 5,80 voor een pakje waar 2 kaassoufflés in zaten !! Dit had ik er niet voor over, ik wist wel dat vegetarisch niet goedkoop was maar dit was overdreven. Normaal kopen mijn ouders mijn vegetarisch eten waardoor ik iets minder besef had van de prijs veronderstel ik. Misschien ligt het aan het feit dat de Match niet één van de goedkoopste winkels is of gewoon dat de vervangproducten voor vegetariërs simpelweg niet betaalbaar zijn voor mensen die iets minder geld hebben. Als ik deze week nog eten zou moeten kopen, ga ik toch eerst even rondvragen waar de goedkopere winkels zijn. #inleefweek9000artevelde
Ik vind het zeer moeilijk om rond te komen met €50. Eten is redelijk duur, sigaretten is ook een vermindering, het zorgen voor een goede hygiëne zorgt ook voor een flinke som geld. Ik probeer dit vol te houden maar als ik zie hoeveel geld ik dagelijks op doe in deze week en voordien zie ik wel een groot verschil. Daarbij zie ik ook dat ik niet te klagen heb over de luxe die ik thuis heb. Ik vind het een enorme ervaring waardoor ik er een andere visie heb over gekregen. Mathias.
Ik doe graag mee aan deze inleef week. Zo hoop ik een beeld te krijgen over hoe zij ongeveer leven. Toch zal ik nooit begrijpen hoe deze mensen zich voelen. Zij leven iedere dag opnieuw in stress om rond te komen. Toch zal ik mijn uiterste best doen om mij in te leven in de wereld van mensen in armoede. Inderdaad zoals hierboven gezegd wordt door Pieter Bruyland zal er na deze week geen verschil maken voor mensen in armoede. We zullen ons beter kunnen inleven, maar helpen zal het hun niet doen. Ik heb wel een vraag, zouden alle vooroordelen die mensen hebben over armoede kloppen? Dan heb ik het over de stress, minderwaardigheidsgevoel, minder gelukkig,... Ik hop dat deze niet van toepassing is ! Welke moeilijkheden of zaken die voor mensen in armoede leven niet vanzelfsprekend zijn ?
Dag 4 van de inleefweek. Door op voorhand een berekening te maken van mijn uitgaven, gaat voorlopig alles goed. Elke dag een stokbrood van 70 cent en redbull van 35 cent. Als beleg: kaas of salami van 2 euro voor 2 dagen. Goed ik heb elke dag ontbijt, middagmaal en avondeten MAAR elke dag brood met kaas of salami. Geen tussendoortjes, geen dessert, geen chips, ... GEEN LUXE! Ik vind het heel moeilijk met de mensen die weken zo moeten leven maar dit is niet iets nieuws voor mij.
Er is plots een onverwachte uitgaven. Een boek, inkt en papier om nog een opdracht af te werken voor mijn opleiding. Dit kost samen 21 euro! Ik heb wel nog over om dit te betalen maar dan heb ik nog 21 euro. Ik denk wel dat ik nog 3 dagen kan leven met 21 euro om elke dag brood en kaas of salami te eten zonder dessert, koek, chips, koffie, ...
Ik kan wel hulp gaan vragen aan stuvo om een toelage te krijgen om de kosten van mijn opleiding te betalen. Normaal moet ik in aanmerking komen!!!
dag 4. tot nu toe alles redelijk onder kontrole. De chaufage staat uit, een pull meer. Morgen wel een kleinkindje op bezoek, dus extra de houtkachel aan. Bezoek aan een sociaal restaurant was goed. Erg lekker, vriendelijk en genoeg eten. Toch een extra dessertje en een koffie bijgenomen. Toch aan het berekenen of ik zal toekomen. Opdracht 3: reflectie: vb ergens gaan eten om een verjaardag te vieren is deze week niet van de orde. We kunnen wachten maar iemand in armoede niet. Die moet zelf iets lekkers koken... Een extra kledingsstuk kopen gewoon omdat het mooi is lukt niet. Enkel sparen als het nodig is. Een muzikaal optreden tijdens de week lijkt vanzelfsprekend en nadien een drankje, nu echter niet. Een zwemabonnement aanschaffen is voordelig en goed voor de conditie maar nu efkes weer wachten. Momenteel heb ik nog over van ons budget maar mijn electriciteit en wasbeurten moeten er nog af, dus zeker voorzichtig blijven. Daarbij nog geen onvoorziene uitgaven gehad zoasl dokter, apotheek, ... Zomaar iets geven aan de kinderen blijft nu efkes uit. De pizza van het kraam in het dorp efkes voorbijrijden, dus ja een week zal kunnen vermoed ik maar langer dan wordt het zwaar en zal er zeker stress en ongenoegen optreden. Partner werkt goed mee , da`s een meevaller.
Net ontdekt via chamilo dat ik een extra uitgeven heb door kosten van de opleiding, een oplossing om hier op te besparen is tweedehandsboeken gebruiken ipv nieuwe en misschien heeft Artevelde wel een beleid voor mensen die wat krap bij kas zitten. #inleefweek9000artevelde
Bijna aan het einde van de week... Momenteel ben ik blij dat het volgende week voorbij is, want ik was graag mee gaan eten met mijn vrienden voor de verjaardag van iemand. Dat heb ik helaas moeten laten vallen, want dat zou niet meer lukken met mijn budget. Nog 3 euro over voor twee dagen. Het wordt moeilijk. Gelukkig heb ik nog eten genoeg over van de voorbije dagen om toe te komen tot zaterdagavond. Voor mijzelf zou het dus niet lukken om de boeken nu te kopen. Ik zou dus te leen moeten gaan bij mijn ouders. Die zouden me natuurlijk wel helpen, maar ook omdat zij niet in situatie zitten waarbij hun budget beperkt is. Dat zou dus anders kunnen zijn. Het besef is er nu nog meer dan anders aanwezig hoe gelukkig ik me mag prijzen met mijn ouders en het harde werk die zij steeds leveren. In het begin van de week was ik zeer budgetbewust gestart, zoveel voor eten, zoveel voor vervoer. Een lekke band heeft echter voor een onvoorziene kost gezorgd. Je kan blijkbaar wel op de Kattenberg gratis materiaal gebruiken om zelf je band te herstellen zodat je enkel de band zelf moet betalen. Weer iets bijgeleerd. Zelf zaken doen, is inderdaad goedkoper. #inleefweek9000artevelde
Dag 6 van de inleefweek... Nog een dag te gaan en heb 10 euro in de zak. Ik voelde me tijdens de dag al niet al te best en ik vreesde dat ik ziek ging worden (Onverwachts opdracht). Ik belde naar mijn huisarts voor een afspraak om de ziekte te voorkomen en vroeg ook of ik beroep kan doen op het derderbetalerssyteem om niets te betalen en de kosten door de mutualiteit kan geregeld worden. Ik kan geen beroep op doen omdat dit enkel voor de mensen met chronische ziekten en werklozen geldig is. Maar hij kan wel wat regelen omdat ik een student ben. Ik mocht een beroep doen en een consultatie raadplegen zonder betalen.
Derde dag : Heb me zelden zo eenzaam gevoeld. Normaalgezien kom ik thuis, chat ik even met de vrienden enz..nu moet ik voor al dat opzoekwerk andere oplossingsen zoeken...Je kan wel in real life afspreken maar dat kost ook geld (brandstof, een lekker taartje enz...)....! Een vriendin in buiteland legt me een probleemsituatie uit per sms, maar ik kan haar niet bellen, noch met haar skypen of chatten want de bibliotheek/school is al gesloten... Ik voel me de slechtste vriendin ooit...Ik vergeet de inleefweek, ga op internet en skype met haar. Ik kan de inleefweek vergeten, ik kan de regels overtreden want ik heb de mogelijkheden...ik wel, andere niet.
4december: Ik moet eigenlijk naar de kapper, maar heb geen geld meer. Als er nu iemand ziek wordt van ons gezin, kunnen we het in principe niet meer betalen. Het gaat niet alleen over de dokter, maar ook simpele zaken zoals een onverwachte rekening, een boete wegens te snel rijden.... We hebben voor dit weekend nog 15 euro over. Op zich valt dat nog mee want we gaan niet veel doen (niets in feite). Mijn familie komt op bezoek, ik bak een cake (de ingredienten zijn al gekocht)....
Vandaag de laatste dag van de inleefweek, maar ik moet zeggen dat ik er helemaal niet in geslaagd ben hoewel ik toch geprobeerd heb. Al vanaf de derde dag (dinsdag) had ik nog maar 15 euro over van mijn weekbudget. Ik had wel al bijna al mijn boodschappen gedaan voor tijdens de week op kot. Maar ik vermoedde dat het me niet ging lukken. Dinsdag deed ik mee aan de rode neuzen actie in de unief en was ik natuurlijk wel verplicht om een rode neus te kopen (dat kon er wel nog af dacht ik). Woensdag kwam er iemand aankloppen om koekjes ten voordele van zijn musicalgroep te kopen (weer 6.5 euro van mijn budget) En dan die onverwachte opdracht! Ik denk dat ik wel terecht zo kunnen bij STUVO van school, zij zouden me tips kunnen geven hoe ik dit zo goedkoop mogelijk aanpak. Of dat boek tweedehands ergens kunnen krijgen. Vrijdag kregen we een nieuwe opdracht. Ik zocht het even op en ik zou inderdaad voor 1 euro naar de dokter kunnen gaan als ik een leefloon zou hebben. Ik vind het heel goed dat zo een tegemoetkoming bestaat! Vrijdag kwam ik ook tot het besef dat ik me had ingeschreven voor een kartavond met de jeugdbeweging! Helemaal vergeten! Ik had geluk want vandaag is 'de Sint' geweest en heeft een centje achtergelaten. Zo kom ik toch nog uit mijn kosten :p Maar ik besef maar al te goed dat de Sint bij al die mensen niet komt. En dat sommige jonge kinderen zelfs geen Sinterklaascadeautje krijgen omdat hun ouders het niet kunnen betalen! Ik ben blij dat de week erop zit, maar dit is niet zo voor al die mensen die echt in armoede leven! Ik vond het een erg leerrijke ervaring, die ons doet beseffen hoe dankbaar we moeten zijn hoe goed wij het wel niet hebben!
Aangezien ik niet op kot zit, had ik ervoor gekozen om altijd wat geld af te staan als ik met mijn gezin mee at. Voor 3 maaltijden was ik dus 7 euro per dag kwijt. Als ik 7 dagen lang 3 maaltijden per dag at, zat ik al aan 49 euro en was mijn budget dus eigenlijk al op na 7 dagen door gewoon te eten. Dit is heel confronterend. Ik sport elke week ook 2 à 3 keer. Per les kost het 5 euro. Ik heb deze week alles met het openbaar vervoer (of fiets) gedaan. Voor mij was dat persoonlijk niet erg, want dat doe ik altijd. Maar 20 sms'jes versturen is me niet gelukt, hiervoor moet ik dus ook nog 5 euro aftrekken. Dag 4, een onverwachte uitgave, schoolboeken, inkt en kopieën... Zonder de extra uitgave had ik na dag 4 nog maar 13,80 euro over. Om het iets minder dan 21 euro te laten kosten, ga ik op zoek of het boek ook tweedehands kan kopen en ga ik me informeren bij het school of ik een verminderingstarief kan krijgen. Dag 6, ik voel me plots niet zo goed en zou graag een afspraak maken met de dokter. Ik heb me geïnformeerd en ik kan gebruik maken van het derdebetalerssysteem. Dag 6 en Dag 7 sta ik in het rood...
Wat een ervaring... In het begin van de week had ik een schema gemaakt waarop ik de kosten voor mijn eten heb berekend. Dit gedeelte lukte me nog vrij goed. Gelukkig heb ik ook mogen mee-eten met vrienden en heb ik van hen het restje mogen meenemen naar huis. Waar ik echter minder rekening mee had gehouden waren de onverwachte kosten. Mijn bibliotheekkaart vernieuwen heb ik verschoven naar volgende week. Hoewel ik besef dat mensen in armoede niet even hun kosten kunnen verschuiven. Ik heb het materiaal dan maar uitgeleend op de kaart van een vriendin. Ik had er echter geen rekening mee gehouden dat Dvd's ontlenen ook geld vraagt. Gelukkig had ik er maar één mee, 0.50 cent. Dan was het sociale aspect ook niet te onderschatten. Even spontaan een koffie drinken na de les of het al lang geplande etentje op restaurant... Ik heb keuzes moeten maken. Daarbij kreeg ik het ook niet over mijn lippen om te zeggen dat 'ik geen geld had'. Dan heb ik maar voor de uitvlucht gekozen dat ik nog iets moest afwerken voor school. En de CD die al bij al nog goedkoop was, 9.99 euro, heb ik in de rekken laten liggen.
Bijna einde van de inleefweek. De budget van 50 euro was net genoeg maar dit denk ik zelf zo maar is eigenlijk niet genoeg. Je eet altijd dezelfde, geen luxe, geen sociale contacten, niet kunnen uitgaan, geen vrijheid, altijd onder druk enzovoort enzovoort. Respect voor de mensen die elke week zo moeten leven!
Eerst en vooral wat had ik deze inleefweek onderschat! Respect voor alle mensen die in armoede leven. Leven op €50 is heel weinig. In het begin van dit project dacht ik ' amai dit wordt een makkie'. Niks is minder waar. De eerste dag ging alles goed ik moest me nog niet wassen want ik had me reeds al de dag voordien gewassen. Ook heb ik veel minder gegeten om kosten te besparen. Aan mijn ontbijt heb ik ongeveer €2 gegeven ( een boterham met kaas) voor s' middags nam ik een appel wat ongeveer 70 cent kost en als avondeten heb ik ongeveer €3 uitgeven aan voeding was ik dus al 5,70 kwijt na 1 dag. Ik ga elke dag met de trein naar school per dag betaal ik €1 , dit is dus al terug €5 minder. Ik ben dus niet toegekomen met mijn €50 deze week. Ook kon ik de extra kost niet meer betalen en moest ik dus geld lenen bij men ouders. Ik zat ruim €20 boven mijn budget zonder mij iets van luxe te permitteren. Mijn conclusie is dus dat we mensen die in kansarmoede leven zeer goed gaan moeten ondersteunen en ook rekening houden met hun 'achtergrond' in verband met hun gezondheid. #inleefweek9000artevelde
De inleefweek is gisteren afgelopen. Ik was wel een beetje opgelucht. En daardoor voelde ik mij schuldig. Wat moeten de mensen dan voelen die dit elke week doormaken? Ik ben toegekomen met mijn 50 euro, op het nippertje maar toch ik ben er geraakt. Het was wel nogal stresserend. Constant uitrekenen, extraatjes moeten laten. Niet zomaar eens een winkel binnenstappen om iets te kopen, niet gauw onder de middag een broodje gaan halen. Als ontspanning ben ik gaan zwemmen (2euro), ik durfde niets anders te doen uit schrik dat ik op het einde van de week niet zou toe komen. Ik heb wel enkele dingen ontdekt. De kringloopwinkel is niet marginaal, je kan er echt leuke kleren vinden voor een prikje! Ook: De Lidl is goedkoper dan de Aldi. Zo bleek toch uit mijn berekeningen. Ook een handige tip is in het begin van de week een brood kopen en het dan stukje voor stukje invriezen. Vergeet natuurlijk niet elke dag een pakketje uit te nemen want bevroren brood is natuurlijk niet zo lekker. Als het brood ontvroren is lijkt het net vers. Zo hoef je op het einde van de week geen hard en oud brood te eten. Als je groenten klaar maakt voor bij je aardappelen, zoals bijvoorbeeld spinazie, maak dan genoeg zodat je de dag nadien er nog van kan eten of zelf de overschot kan invriezen voor later! Ik vond het een zeer leerrijke ervaring, het was wel stressvol maar ik begrijp de stress waar de mensen die dit elke week meemaken doorgaan.
Ik moet toegeven, het was een helse opdracht om binnen het budget te blijven. En naarmate de dagen verstreken, groeide mijn bewondering en respect voor de mensen die dit dag in dag uit moeten blijven doen, steeds meer.
Ook de eenzijdigheid van het eten - dat betaalbaar moest blijven - heeft mij getroffen.
Evenals de beperkingen om toch deel van het sociale leven te zijn.
Waar in het begin de vriendenkring nogal lacherig omging met mijn pogingen, begonnen ze stilaan meer en meer te beseffen hoe moeilijk, tijdrovend en bovenal vermoeiend het is om telkens weer te vechten en te rekenen.
Denk niet dat ik het haal tegen vanavond, zal eindigen in deficit.
Maar mijn bewustzijn naar deze problematiek groeit met de dag.
Zo ben ik in de filmzaal Sphinx gaan vragen welke tarieven ze hanteren voor mensen in armoede, mensen met kinderen die ook eens een tekenfilm willen zien.
Straks stap ik naar de kermisattractie "La Roue de Paris" op de Korenmarkt om hetzelfde te vragen.
Ondertussen is mijn omgeving ook véél bewuster geworden, en dat is toch de bedoeling, dacht ik.
Een mens doet rare dingen wanneer hij honger heeft: - in de Colruyt blijven staan wachten aan het proevertjes standje tot de chipolatas gebakken zijn - een kersttomaat uit het rek gritsen en -zonder te betalen- opeten - op dag 1, net na de inleefweek, veel te dure compensatie maaltijd kopen - op dag 2, jezelf trakteren op een lekker etentje
50 euro pp is erg krap om 7 dagen door te komen. Mijn man en ik deden het samen, dus een startbudget van 100euro. Samen de kosten bespreken voor de volgende week, de lijst van de nodige boodschappen opmaken, wat en waar kan ik het goedkoopste vinden? Hoe verplaats ik me want benzine is te duur voor ons budget? Hoe betaal ik de dokter die ik moest zien ? Wat met St-niklaas voor onze kleindochter?, Misschien bak ik best zelf mijn brood? Maak ik wat meer soep? Maak ik goedkope groentenschotels? En ook wel goed dat ik wat verlof heb deze week anders zou ik niet zoveel kunnen zelf doen. Allemaal vragen en stressmomenten die op het voorplan komen. Bepaalde zaken zijn tijdelijk uitgesteld , zoals het doktersbezoek, St-Niklaas komt iets later, enz. Dat kunnen wij nog, maar mensen in armoede zien geen directe verbetering of blijven rondlopen met een lichamelijk ongemak, enz... Wij kunnen een weekje op de tanden bijten en geen uitstappen doen of geen extraatjes kopen , volgende week dan weer wel, maar mensen in armoede niet. Weggaan om anderen eens te ontmoeten zit er deze week niet echt in, dat zou pas het budget aantasten. Mensen in armoede kunnen dat soms maanden niet en geraken zo in een isolement.En verliezen op die manier vrienden en vereenzamen. Ik vraag me in godsnaam af hoe deze mensen dit volhouden om naast de voeding nog zoveel andere kosten te betalen zoals school, kledij, apotheek, vervoer, verwarming???? Ons budget is amper genoeg om toe te komen voor de hoogstnoodzakelijke dingen. We hebben geen extra kosten gedaan ivm ontspanning, uitgaven,... OP het einde van de week nog 12 euro over maar de electriciteit en de kosten voor water moesten er nog af. Dus misschien juist toekomen. Wij moeten deze week enkel voor onszelf zorgen, mensen in armoede hebben kinderen die ook eens nood hebben aan een uitstapje, een ontspanningsmoment, iets extra van St-Niklaas. Mijn petje af voor deze mensen. Ik ben bewust geworden hoe vanzelfsprekend we alles vinden bij het kopen van materiele dingen, hoe vanzelfsprekend we het vinden dat we konden studeren en nadien mochten werken, hoe vanzelfsprekend het is om een auto te hebben, soms 2 en overal naar toe te gaan op uitstap , op reis zonder allerlei kopzorgen. Ook ben ik me bewust geworden dat we soms verkwistend leven, onnodige zaken kopen, niet meer creatief kunnen zijn , geen oplossingen zoeken en ons laten leiden door reclame, door wat anderen soms ook hebben. Ik heb ook geleerd hoeveel mooie initiatieven er reeds bestaan in het Gentse door heel veel vrijwilligers en ook door politici gedragen. Misschien moet hiervoor nog meer informatie verspreid worden dat iedereen die het nodig heeft er op een vlotte manietr gebruik kan van maken. Daarom is het een fantastisch initiatief van stad Gent om deel kunnen nemen aan deze inleefweek. Het maakt me bewuster bij alles wat ik doe, het laat me ook wat dankbaarder zijn voor alles wat ik heb en verkreeg tijdens mijn opvoeding . Mensen in armoede hebben dit niet zelf gewild. Omstandigheden van vroeger, van opvoeding, ziekten enz. kunnen tot dergelijke situaties leiden. Ik hoop oprecht dat deze actie kan leiden tot een menswaardiger leefinkomen voor deze mensen. Dat de politici prioriteit geven aan de vraag tot een beter inkomen . Ik hoop ook dat de kloof tss arm en rijk niet groter word en dat vermogenden deze ervaringen ook eens willen lezen en stil staan bij wat de mensen in armoede aan den lijve ondervinden.
Ikzelf en mijn man proberen met dezelfde ingesteldheid de komende kersttijd tegemoet te gaan,
Vele groeten en tot donderdag Mieke Demeulemeester
Mijn inleefweek start met een klein budget van 50 euro. Het is niet veel maar normaal zou het wel moeten lukken. Ik let vooral op wat ik koop in de winkel, die lekkere chips zal ik dan toch maar moeten laten liggen. Ook merk ik dat ik in plaats van elke dag iets nieuws te koken, ik voor 2 dagen na elkaar kook, de grotere verpakkingen zijn vaak goedkoper. Ik was goed op weg totdat er een onverwachte uitgave van 21 euro aan schoolboeken bij moest komen, hierdoor ben ik 5 euro over budget gegaan. Spijtig genoeg voelde ik mij een beetje ziekjes en moest ik naar de dokter gaan. Eens bij de dokter vroeg ik dan of hij een derde betalers regeling kon opstarten. Gelukkig was dit zo en moest ik maar 1 euro extra betalen.
De feestdagen komen er ook nog aan maar deze inkopen ga ik moeten uitstellen doordat er te veel week aan het einde van mijn budget hangt.
Dit was zeker een leerrijke ervaring en vergroot mijn respect naar de mensen bij wie dit altijd zo is en niet voor een korte week.
Vandaag is het de laatste dag van de inleefweek, maar ik moet zeggen dat ik er helemaal niet in geslaagd ben, alhoewel ik toch heb geprobeerd. Dinsdag (dag 3) had ik maar 15 euro meer over van mijn 50 euro. Ik had wel al mijn boodschappen al gedaan voor het eten op kot. Dus ik dacht dat het misschien wel nog ging lukken, maar ik vreesde ervoor. Ik deed die dag ook mee met de rode neuzenactie van de unief. Natuurlijk moest ik dan wel een rode neus kopen(3 euro van mijn budget). Woensdag klopt er iemand bij mij op de deur aan om koekjes te kopen voor zijn musical (weer 6,5 euro van mijn budget). Voor dat schoolmateriaal dat ik moet aankopen (onverwachte opdracht) vraag ik eens bij STUVO of ik op één of andere manier niet aan tweedehandsboeken kan geraken. Zodat er toch wat afgaat van die 21 euro. Vrijdag was ik helemaal vergeten dat ik me had ingeschreven om te gaan karten met de jeugdbeweging. Ik zit nu echt wel al serieus in het rood. En omwille van de onverwachte opdracht zoek ik even op of ik voor een goedkopere tarief naar de dokter zou kunnen gaan. En dit klopt, voor 1 euro kan ik op consultatie. Gelukkig is vannacht de Sint langs geweest en heeft een centje achtergelaten. Zo kom ik toch nog uit mijn kosten! Al weet ik maar al te goed dat voor de meeste mensen die het echt nodig hebben niet het geval is. Deze inleefweek deed me beseffen dat we toch dankbaar mogen zijn voor wat we allemaal hebben! Wij kunnen nu terug ons normale leven opnemen maar dat is niet zo voor al die andere mensen.
"Het gaat goed met me, dankje. Maak je liever zorgen over de vele mensen voor wie deze situatie elke week opnieuw realiteit is in onze stad". Het is een antwoord dat ik deze week wel vaker gaf. Het is fijn dat collega's en vrienden het een beetje volgen. En mijn lieve mama vroeg zich bezorgd af of de verwarming echt kapot is. Niet dus.
Liefdadigheid stak de laatste dagen ook de kop op. Ik aanvaardde tot vandaag geen giften. Deze middag bedelde ik dan toch een rijsttaartje bij een goede collega. En vanavond ontdekte ik dat je in de supermarkt voor anderhalve euro tien - wellicht heel gezonde en vezelrijke - pannenkoeken kan kopen. Ik gaf op 5 dagen 32 euro uit, zonder nutsvoorzieningen te tellen. Enkel aan eten en drinken. En nu en dan stal ik een koffie op het werk. Hoera, ik heb werk!
Vanavond bracht mijn echtgenote de oogst van het voedselteam naar huis. Ik blijf er alvast af tot maandag, maar toch dit. Wie in armoede leeft kan zich onmogelijk bezig houden met bio, divers, duurzaam en korte keten. Dat zijn middenklasse-idealen. Overleven en honger verdrijven. Alles wat rest is luxe.
En dan was er opnieuw voetbalwedstrijd. De tweede al deze week. Mijn ticket van dinsdag boekte ik in mijn budget. Dat van vanavond niet. Ik kreeg het. Dankzij mijn netwerk. Net zoals ik morgen, zaterdagavond, mijn eerste volledige - dat hoop ik toch - warme maaltijd van de week zal eten. We zijn uitgenodigd, was al lang gepland, bij de buren. Opnieuw dankzij het sociale netwerk dus. Levensbelangrijk is dat als je in armoede valt. En laat vereenzaming nu net het eerste zijn wat optreedt als je door gebrek aan centen je huis niet meer buitenkomt.
De inleefweek vond ik een goed concept om studenten een inzicht te geven over het feit dat er veel mensen in armoede leven en dat dit een dagdagelijks probleem is in België. De inleefweek kon mij wel moeilijk een beeld geven hoe mensen hun hele leven in armoede leven. Je kon het je wel een beetje voorstellen voor een weekje, maar het leven van de mensen met armoede kan je je niet voorstellen denk ik. In die ene week moet je misschien niet naar de dokter, niet naar de apotheek, geen materiaal aankopen voor school,... dat je in die andere weken van je leven wel moet doen. Maar plots kon ik mij alles veel beter voorstellen. Het was woensdagochtend rond 7 uur toen ik opstond en er was geen licht, het was enorm koud in mijn kamer en er was geen warm water. Er was een stroompanne in de straat waardoor we over geen elektriciteit beschikten, en opeens kon ik me het allemaal veel beter inbeelden. We moesten kaarsen aansteken, verwarming hadden we niet en ik had maar warm water in de douche voor enkele minuten. Ik werd mij opeens bewust dat elektriciteit een grote rol speelt in ons leven en dat we er geheel van afhankelijk zijn. Mensen die in armoede leven moeten noodgedwongen wat minder elektriciteit gebruiken om te sparen, ze moeten bewust wat minder warm water gebruiken... Dat was een plotse wending in mijn inleefweek die toch voor wat invloed heeft gezorgd. Door deze ervaring besef ik hoe goed wij het hebben en hoe alles zo vanzelfsprekend is geworden. Ik heb veel respect voor de mensen die in armoede leven want ze gaan door moeilijke periodes.
De inleefweek vond ik een goed concept om studenten een inzicht te geven over het feit dat er veel mensen in armoede leven en dat dit een dagdagelijks probleem is in België. De inleefweek kon mij wel moeilijk een beeld geven hoe mensen hun hele leven in armoede leven. Je kon het je wel een beetje voorstellen voor een weekje, maar het leven van de mensen met armoede kan je je niet voorstellen denk ik. In die ene week moet je misschien niet naar de dokter, niet naar de apotheek, geen materiaal aankopen voor school,... dat je in die andere weken van je leven wel moet doen. Maar plots kon ik mij alles veel beter voorstellen. Het was woensdagochtend rond 7 uur toen ik opstond en er was geen licht, het was enorm koud in mijn kamer en er was geen warm water. Er was een stroompanne in de straat waardoor we over geen elektriciteit beschikten, en opeens kon ik me het allemaal veel beter inbeelden. We moesten kaarsen aansteken, verwarming hadden we niet en ik had maar warm water in de douche voor enkele minuten. Ik werd mij opeens bewust dat elektriciteit een grote rol speelt in ons leven en dat we er geheel van afhankelijk zijn. Mensen die in armoede leven moeten noodgedwongen wat minder elektriciteit gebruiken om te sparen, ze moeten bewust wat minder warm water gebruiken... Dat was een plotse wending in mijn inleefweek die toch voor wat invloed heeft gezorgd. Door deze ervaring besef ik hoe goed wij het hebben en hoe alles zo vanzelfsprekend is geworden. Ik heb veel respect voor de mensen die in armoede leven want ze gaan door moeilijke periodes. #inleefweek9000artevelde
Nooit gedacht dat het zo moeilijk kon zijn... Nooit echt stilgestaan in wat voor een luxe wereld wij eigenlijk leven... Nooit gedacht hoe rustig het eigenlijk kan zijn zonder smartphone, internet of tv en hoe men daar kan van genieten... Nooit gedacht dat het zo zou voelen om zo te moeten opletten met wat je doet...
Ik heb aan het begin van de week nagedacht over de meest noodzakelijke behoeften. Dit was opzich al een heel moeilijke opgave omdat ik net toen al besefte dat eigenlijk alles wat ik elke dag doe van basisbehoeften heel belangrijk is voor me. Leven in armoede is helemaal niet makkelijk en daar had ik voor deze week nog niet bij stilgestaan. Het verloop van de week was dus ook geen makkelijke opgave voor mij. Ik heb vooral veel bespaard op eten en gewoon in het algemeen minder gegeten om rond te komen. Ik heb wel beseft dat ik dit een week zou kunnen volhouden maar niet een heel leven lang, ik kwam maar heel nipt rond en dan zijn er uiteraard geen extra kosten gevallen in de week. Als ik met extra kosten had gezeten dan was het mij niet gelukt. Mijn uiteindelijk besluit na een week in ‘armoede’ is dat we ons meer moeten inzetten en steun bieden aan mensen die in armoede leven. #inleefweek9000artevelde
De week startte met een budget van 50 euro. Ik vond dit best veel en begon met veel moed aan de inleefweek. Als snel merkte ik dat 50 euro helemaal niet zo veel is. Al de sms’jes die ik normaal stuur en het aantal keer dat ik facebook normaal zou checken op mijn smartphone, zou me al heel wat geld kosten. Ik probeerde dit dus zo veel mogelijk te vermijden, maar dit was makkelijker gezegd dan gedaan. Ook ontdekte ik al snel dat ik de kleine dingen, die voor mij vanzelfsprekend leken, zou moeten opgeven. Bijvoorbeeld een zak chips eten terwijl ik tv kijk, of ’s avonds voor ik ga slapen nog eens al die sociale media bekijken. Ook op het eten moest ik heel goed letten. De hoeveelheid, maar ook wat ik kocht. Ik moest er op letten dat ik steeds het goedkoopste product kocht en alleen dat wat echt nodig was. Ook van de hoeveelheid water ik verbruik (douchen, toiletgebruik, …) was ik best verbaasd. Al snel kwam ik tot het besef dat 50 euro voor mij veel te weinig was. Ik heb geprobeerd om de week door te komen, maar na dag 4 zat ik al boven de 50 euro. Ik heb de andere 3 dagen geprobeerd om zo zuinig mogelijk te leven, maar kon er niet aan ontkomen. Op dag 7 had ik ongeveer 70 euro verbruikt. Opdracht mislukt. Ik was zeer blij dat ik na een week terug kon leven zoals ervoor. Met mijn zakje chips voor de tv en mijn dagelijkse portie sociale media. Wel kwam het tot me op dat alle mensen die in zo’n situatie leven na een week niet terug kunnen. Voor hen is het voor het leven. Deze opdracht heeft mij aan het denken gezet over de situatie waar sommigen zich in bevinden. Hier moet zeker iets aan gedaan worden. #inleefweek9000artevelde
Het is moeilijk om je in te leven in de situatie van mensen die in armoede leven omdat je er zelf niet dagelijks met geconfronteerd wordt. Door de uitleg die we op school verkregen over de inleefweek en verhalen van mensen kreeg ik een beter beeld hoe mensen leven in armoede en hoe moeilijk het is om hierin te leven. Ik heb geprobeerd om deel te nemen aan de inleefweek, maar dat is niet gelukt doordat ik vaak met de auto naar school ga, omdat ik anders vrij lang onderweg ben naar school. Ik heb nu wel meer oog voor mensen die in armoede leven. Wanneer ik in Gent rondloop en mensen zie bedelen of op straat zie zitten, ben ik geneigd om een centje te geven. Je kan dit natuurlijk niet bij iedereen doen, maar voor hen kunnen alle kleine beetjes wel een verschil maken. Ook wanneer ik nu kleren niet meer draag, zal ik eerder geneigd zijn om deze naar een kringloopwinkel te brengen zodat andere mensen er toch nog iets mee zijn. #inleefweek9000artevelde
Ik vind het moeilijk om mij in te leven in mensen die in armoede leven omdat ik er zelf niet inzit. Mijn mama is kleuterjuf en op haar school is er een familie die het niet zo breed heeft. Wij dragen ons steentje bij door kleren, die voor ons te klein zijn, te schenken. Elke keer als we een zak met kleren gaan brengen valt het me op hoe gelukkig we die mensen daarmee maken. Ondanks dat die mensen op hun geld moeten letten geven ze ons af en toe een cadeautje. Dit hoeft voor ons niet maar we appreciëren het enorm. Het doet dan ook enorm veel deugd als we zien dat de kinderen in onze kleren rondlopen. #inleefweek9000artevelde
Ik heb zelf niet meegedaan aan de inleefweek i.v.m. armoede. Niet omdat ik het geen goed project vond, maar omdat ik weet hoe het is om in armoede te leven. Deze zomer ben ik bouwkamp met de Damiaanactie naar India geweest. We hebben in die vier weken dat we daar waren een leprakolonie opgeknapt met sponsorgeld dat wij hier in België hadden ingezameld. Zelf hadden die mensen geen geld om hun huisjes in de kolonie op te knappen. Het was een enorme schok toen we aankwamen in de kolonie. Nog nooit had ik zoiets gezien! In België hebben we hier alles wat we nodig hebben. Daar hadden ze letterlijk niets. Het was een kolonie van 100 mensen die op de een of andere manier toch allemaal wel familie waren. Het was super om te zien hoe die mensen daar toch zo gelukkig in het leven stonden ondanks dat ze niets hadden. Het was onbeschrijfelijk. Voordat we vertrokken, hadden we hier allemaal ons uiterste best gedaan om ook zoveel mogelijk kleertjes, speelgoed... in te zamelen.We konden het ons wel voorstellen dat zij daar niet veel zouden hebben. Een moment dat ik nooit zal vergeten, was het uitdelen van ballonnen aan de kinderen daar in het dorp. Uren hebben ze gespeeld terwijl wij ons dit in België niet kunnen voorstellen dat kindjes urenlang met een simpele ballon zouden spelen. We hebben van alles uitgedeeld, omdat we wisten dat ze het heel erg nodig hadden. De mensen ginder waren super tevreden. Ze hebben ons duizend keer bedankt voor hetgeen we al allemaal hadden gedaan. Op onze afscheidsdag kregen we zelf cadeautjes! Je weet dat ze eigenlijk geen geld hebben en toch kochten ze nog cadeautjes voor ons. Voor ons hoeft dit niet, maar natuurlijk apprecieerden we het enorm. Wanneer het echte moment was aangebroken waarop we definitief vaarwel moesten zeggen, had iedereen van de groep het enorm moeilijk. We hadden tenslotte vier weken samengeleefd en een enorm goede band opgebouwd. Het was een pijnlijk moment, maar we vertrokken toch met een goed gevoel naar huis! Het was vreselijk om dit te zien en dit doet je wel beseffen hoe goed wij het wel degelijk hebben. We zouden eigenlijk nog veel meer dingen moeten kunnen ondernemen om mensen in armoede te helpen. Voor ons, wij Belgen, lijkt het een ver-van-ons-bed-show, maar het zal je maar overkomen hé! We moeten niet alleen stappen ondernemen/ We moeten ook meer van deze projecten promoten om mensen in de derde Wereld, maar ook hier in België, want hier zijn er ook een heleboel mensen die in (kans)armoede leven, te helpen.
Het was een prachtige ervaring en eentje om nooit te vergeten, maar het heeft mij ook het een en ander doen inzien. Na deze ervaring is mijn visie in het leven toch wel veranderd. Tegenwoordig denk ik veel meer na over de dingen bijvoorbeeld heb ik echt wel een nieuwe gsm nodig, terwijl mijn oude nog werkt?! Met dat geld kan je iemand in armoede wel een beetje helpen. Al is het maar een kleinigheid, ze zijn er nog zo tevreden mee! Het geeft een nog zo goed gevoel om te weten dat je iemand hebt kunnen helpen! #inleefweek9000artevelde
Ik studeer Verpleegkunde en na een les over kansarmoede heb ik de uitdaging aangegaan om een week lang rond te komen met 50 euro. Ik zit op kot en mijn week telt hierdoor slechts 5 dagen, maar tijdens die 5 dagen heb ik geprobeerd om met een budget van 50 euro rond te komen.
Persoonlijk ben ik iemand die niet de meest duren producten koop, maar mijn week waarin ik met een budget heb geleefd, heb ik toch een extra inspanning moeten doen. Het vraagt veel inspanning om binnen het budget te blijven.
Ik heb de 5 dagen net gehaald, maar voor mensen die dit 7/7 moeten doen.... Daar heb ik respect voor. Het continu prijzen vergelijken en jezelf eens een pleziertje moeten ontzeggen, omdat het gewoon te duur is, is lastig. Na een tijdje wordt het ook vermoeiend!
Voor mensen die met een beperkt budget moeten rondkomen, respect !!
Ik studeer Verpleegkunde en na een les over kansarmoede heb ik de uitdaging aangegaan om een week lang rond te komen met 50 euro. Ik zit op kot en mijn week telt dus slechts 5 dagen, maar tijdens die 5 dagen heb ik geprobeerd om met een budget van 50 euro rond te komen.
Persoonlijk ben ik iemand die niet de meest duren producten koop, maar mijn week waarin ik met een budget heb geleefd, heb ik toch een extra inspanning moeten doen. Het vraagt veel inspanning om binnen het budget te blijven.
Ik heb de 5 dagen net gehaald, maar voor mensen die dit 7/7 moeten doen.... Daar heb ik respect voor. Het continu prijzen vergelijken en jezelf eens een pleziertje moeten ontzeggen, omdat het gewoon te duur is, is lastig. Na een tijdje wordt het ook vermoeiend!
Voor mensen die met een beperkt budget moeten rondkomen, respect !!
De inleefweek was zeker niet gemakkelijk, confronterend zelfs. Ik woon in een huis waar geen wasmachine aanwezig is en het was tijd om toch wel een was te draaien. Deze kost bij een wasserette toch al snel 4 euro en met twee wassen inclusief het wasmiddel ben je toch al erg snel 10 euro kwijt... Oeps, eigenlijk had ik dat geld helemaal niet. Daarnaast heb ik familie in het buitenland wonen, contact met hen is op een dergelijk budget helemaal niet haalbaar. Ik kan me, ondanks deze (verlate) inleefweek, bijna niet voorstellen wat het fysiek, sociaal, en emotioneel met iemand doet om op dergelijke manier beperkt te worden.
Ineefweek armoede - Kristina Ik moet toegeven, rondkomen met een budget van 50 euro in één week was niet zo simpel. In de winkel nam ik steeds de goedkoopste producten, althans dat probeerde ik toch. Ondanks ik meer naar de goedkoopste producten greep kwam ik toch aan een groot bedrag. Ik probeerde mijn producten ook te selecteren. Ik verdeelde ze dan in de belangrijkste producten en de niet zo belangrijke producten. Dat vond ik toch ook niet zo simpel. Wij denken niet zo snel na bij het kopen van dingen. Deze week heb ik meer moeten nadenken over mijn uitgaven dan ik verwachtte. Ik zat met 12,50 euro boven mijn budget.
De inleefweek zelf was een heel avontuur. Al die onverwachte extra kosten maakten het zo moeilijk. Aan het einde van de week zat ik in het rood... Je denkt steeds het gaat me wel lukken, dit heb ik goed gedaan maar dan komt er een extra onverwachte kost en daar gaat je hele plan. Ik kon het dus ook echt moeilijk inschatten waar ik het best op kon letten, waar ik om hulp/ advies kon vragen of waar het nog goedkoper uitkwam. Het was een hele zoektocht dat best wel wat tijd in nam. Na de inleefweek heb in een serieus gesprek gehad met mijn mama, ik zit op kot maar zij wou ook meedoen thuis samen met mijn broer. Het heeft echt een impact gehad op ons, we hadden ons wel aan iets verwacht maar aan zo een gevoelens en emoties toch niet echt. Wij zijn al mensen die niet echt veel nodig hebben maar toch zijn we enorm verschoten van hoe verwent we eigenlijk wel niet zijn. Dat wij zoveel keuze hebben in alles, qua kleren, eten,... We hebben beseft en ondervonden dat er eigenlijk bij zo een mensen maar één ding moet gebeuren om alles kapot te maken om het zo te zeggen... Ik moet zeggen dat het toch mijn gedrag wat heeft verandert naar mensen toe die ik dan tegenkom op straat. Ik was altijd wel vriendelijk, ik heb nooit iemand uitgescholden of slecht behandelt maar ik gaf eigenlijk bijna nooit iets omdat ik een beetje de instelling had van je kan moeilijk iedereen iets geven. Wat ook waar is maar toch het hoeft niet veel te zijn maar het kan voor hun al een groot verschil uitmaken. Na deze week geef ik altijd iets omdat ik zelf ervaren heb dat soms zelfs 5 cent het kan maken en hoe belangrijk die 5 cent kan zijn wat voor ons zo belachelijk lijkt. Ik heb eigenlijk een goede ondersteunende omgeving gehad omdat mijn mama en broer hier ook in meededen. Toch toen ik naar de huisarts moest bellen die ene dag klonk hij langs een kant een beetje meer neerbuigend terwijl hij weet dat we anders altijd wel kunnen betalen... Je ziet maar hoe snel mensen hun kijk veranderen op je door geld uiteindelijk. Toen ik op het internet zocht naar voorzieningen vond ik eigenlijk heel weinig, je moet echt al goed zoeken en aan genoeg eisen voldoen om iets te krijgen al vind ik degene dat er bestaan wel zeer goed! Maar op zich heb ik altijd respect gehad voor mensen in armoede en dat heb ik zeker en vast nu nog steeds. Door deze ervaring ga ik die nooit verliezen en ik vind dat iedereen eens zo iets zou moeten doen om het zelf te ervaren hoe het is om arm te zijn, ze kunnen er zeker wat van leren net als ik.
Tijdens de inleefweek over kans armoede is het de bedoeling dat we een hele week doorkomen met een budget van 50 euro. Deze 50 euro moeten we gebruiken om voeding te kopen, minstens één product te kopen voor persoonlijke hygiëne en minstens één onderhoudsproduct aan te schaffen. Daarnaast is het de bedoeling dat we ons te voet verplaatsen of met het openbaar vervoer gaan. Ons internet mogen we alleen gebruiken als het voor school is en onze gsm is beperkt tot 30 minuten bellen en 20 sms’jes. Ook zullen we één cultuur of ontspanningsactiviteit moeten doen. Ook waterverbruik kost geld, dus telkens ik douch, gaat er 20 cent van mijn rekening.
MIJN ERVARING:
Vol goede moed heb ik in het begin van de week mijn 50 euro van de bank gehaald en in mijn portefeuille gestopt. Ik had al een paar dingen uitgerekend, zodat ik kon uitreken hoeveel geld ik nog zou hebben om bijvoorbeeld boodschappen te gaan doen die dag. Ik eet dus elke middag op school, een maaltijd kost daar 3,95 euro dus maal 5 is dit 19,75 euro. Ook heb ik al de eerste dag 5 euro van mijn budget getrokken voor mijn gsm, want met 20 sms’jes in een week kom ik niet toe. Ik sms vaak met mijn zus als ik op kot ben en dan sturen mijn ouders af en toe nog een bericht, dan heb ik nog mijn vrienden en mijn lief die ook sms’en. Dus heb ik al direct de 5 euro afgetrokken. Voor de douche zal ik 1 euro moeten aftrekken, omdat ik elke dag douch. Op dit moment had ik dus nog een budget van 16,75 euro
Ik had al een lijstje gemaakt met wat ik die dag uit de winkel allemaal moest meenemen, zodat ik geen onnodige dingen zou kopen. Mijn lijstje: • Tandpasta: 3.99 euro • Afwasmiddel: 0,99 euro • 1 groot brood: 1.89 euro • Broodbeleg: 3,24 euro • Grote fles water: 0,66 euro • 1 pizza: 2,07 euro
Ik ben met mijn lijstje naar de Albert Heijn geweest en kwam daar aan een totaal bedrag van: 12,84 euro. Ik had dus op dit moment nog maar 3,91 euro over. Ik ben die week nog naar de cinema geweest (7,50 euro) en gaan tennissen (4 euro). Ik zat dus al over mijn budget…. Tijdens de rest van de week heb ik met een paar vrienden nog iets gaan drinken, waar ik dus eigenlijk totaal geen budget meer voor had. Ik besefte echt dat met 50 euro rondkomen echt moeilijk was. Je mag geen 1 extraatje, of je hebt al teveel uitgegeven. Je moet echt je geld tellen voor je iets kunt doen. En als er dan nog iets onverwachts gebeurt dan zit je helemaal in de nesten.
Ik besef dus maar al te goed dat mensen die in kans armoede leven het echt zeer moeilijk hebben en met deze opdracht is dit nog maar eens bevestigd.
Ik wist niet dat deze inleefweek zo moeilijk zou zijn. Ik heb tegen heel veel dingen ‘neen’ moeten zeggen waar ik normaal niet echt bij stilsta dat het echt veel geld is. Ik denk hierbij aan iets gaan drinken met vrienden, uitgaan, naar de cinema,… Het is niet simpel om al deze leuke activiteiten af te zeggen, maar als je geen keuze hebt, is de keuze snel gemaakt. Ik merkte al na een paar dagen dat ik eigenlijk nog vrij veel geld uitgaf aan vrij kleine dingen (koekjes in de automaat, belegd broodje, . Pas als het allemaal begint op te tellen, besef je dat je snel aan een relatief hoog bedrag kan zitten. Ik heb het helemaal niet gemakkelijk gehad tijdens deze inleefweek en hoop dat ik nooit in zo’n situatie zal terechtkomen. #inleefweek9000artevelde
Ik studeer Verpleegkunde en na een les over kansarmoede heb ik de uitdaging aangegaan om een week lang rond te komen met 50 euro. Ik zit op kot en mijn week telt dus slechts 5 dagen, maar tijdens die 5 dagen heb ik geprobeerd om met een budget van 50 euro rond te komen.
Persoonlijk ben ik iemand die niet de meest duren producten koop, maar mijn week waarin ik met een budget heb geleefd, heb ik toch een extra inspanning moeten doen. Het vraagt veel inspanning om binnen het budget te blijven.
Ik heb de 5 dagen net gehaald, maar voor mensen die dit 7/7 moeten doen.... Daar heb ik respect voor. Het continu prijzen vergelijken en jezelf eens een pleziertje moeten ontzeggen, omdat het gewoon te duur is, is lastig. Na een tijdje wordt het ook vermoeiend!
Voor mensen die met een beperkt budget moeten rondkomen, respect !!
De inleefweek was een geheel nieuwe ervaring voor mij waarbij ik 7 dagen lang met €50 moest toekomen. Als kotstudent leek dit een grote uitdaging. Van maandag tot vrijdag zit ik op kot, eten mee van thuis voor elke dag en €50 voor de vrije tijd, was van de gewoonte. 2-3 keer uitgaan per week, iets gaan drinken, iets halen in de winkel... de €50 was soms al sneller verdwenen dan dat ik zelf doorhad. De inleefweek was dus een grote uitdaging maar ik denk dat het ook een grote leerles was.
Ik begon de week vastberaden en ging gaan winkelen naar de supermarkt om eten, wat champignons, tomaten, uien, zalm,... alles voor een lekkere pasta. Ik kwam aan de kassa: 'dat is dan €14,95 alstublieft', ik viel bijna achterover, 1/4 van mijn budget was er al door. Eenmaal op kot wist ik dat ik het zo niet ging halen, wat me enige vorm van onmacht bezorgde. De dagen erna heb ik eieren gekocht en een omelet gemaakt met de restjes van de maandag, dat bespaarde toch enigszins wat.
Uiteindelijk heb ik het met €50 gered tot de vrijdag van de inleefweek. De dagen van de inleefweek hebben me letterlijk met mijn neus op de feiten geduwd, hoe duur het leven is als je er bij stil staat en hoe het voelt om een beperkt financieel limiet te hebben. Nu let ik ook beter op mijn geld en probeer ik ook meer te sparen.
Armoede, Het is een element dat over de hele wereld verspreid is. Mensen in armoede kunnen er vaak zelf niet veel aan doen of veranderen. Het ligt bij ons om hun een steentje bij te dragen. Die week waren mijn ouders op reis. Ik moet toegeven dat leven met 50 euro wanneer je alleen bent, zeer moeilijk is. Energiekosten, voedsel, iets drinken op de voetbal, ... Er komt zoveel bij kijken dat men er soms geen besef van heeft. Na dag 3 had ik nog exact 20 euro over. Ik heb geprobeerd om mijn inkopen te beperken en rond te komen met wat ik in huis had. Elke dag een brood gaan halen kostte me nog 10 euro. Helaas had ik nog maar 10 euro over om in andere dingen te investeren. Rond dag 5 was dit geld al op en had ik al gefaald. Ik moest uit noodzaak inkopen doen. Ik kan geloven dat mensen in armoede het zeer moeilijk hebben om rond te komen. Zelf kan ik me moeilijk uitspreken over armoede omdat ik nog niet echt in contact gekomen ben. Wanneer er zich een goed doel op gang is, probeer ik mijn steentje bij te dragen door iets te kopen dat hun steunt. Mijn ouders geven onze oude kleren ook aan zo'n doel. Het is iets klein voor ons, maar voor deze mensen kan dit een groot belang hebben. Het besef dat je hebt wanneer je deelneemt is groot vandaar mijn groot respect naar de mensen die het moeten doen met 50 euro of minder. Het was een zeer leerrijke ervaring.
Mijn inleefweek verliep van 9 april tot 16 april. Deze week was heel onverwachts, zoals armoede dus. Je kiest er niet voor om arm te worden, het overvalt je vaak onverwachts.
Nu de inleefweek trok wel even mijn ogen open. Ik kwam hierop, door Arteveldehogeschool. Hele dagen moet je denken en rekenen of je wel zou rondkomen. Vanaf je vervoer nodig hebt, wordt het al weer moeilijk. En hobby's moet je zoveel mogelijk laten links liggen. Ik was de enigste in mijn gezin die hieraan meedeed.Ik merkte op dat ik niet kon leven zoals zij leefden. Ik kon gewoon niet volgen. Als je je voorstelt voor mensen die echt in armoede leven, en tot de consultatie komen dat ze niet kunnen volgen met de maatschappij of met hun vrienden. Dat moet psychisch heel hard aankomen. Dan kan enkel maar sociaal contact minderen. En je bv. eens weggaan met je vrienden wanneer je geld over hebt. Maar in mijn inleefweek was er nooit echt een dagje dat ik geld overhad. Wel zo eens 4 cent, maar daar kan je niets mee kopen. Toen bekeek ik wat ik nog wou en verzamelde alle 4 centjes voor dat ene. Ook het eerste waar ik begon op te besparen was eten en het niet meer gaan naar hobby's, wat je ook maar ongelukkig maakt. Nu pas besef ik echt wat leven kost.
Ik deed een ervaring op die ik niet meer zal vergeten. Als ik nu na deze week iets koop denk ik wel 5 keer na van:' Heb ik dit wel nodig?'. Dit was mijn ervaring.
Ter voorbereiding van mijn inleefweek heb ik me voorbereid. Ik ben gestart met een lijstje te maken van mijn boodschappen en activiteiten in een ‘normale’ met het bijbehorend kostenplaatje. Ik ben van nature geen big spender maar het totaalbedrag dat ik op een week uitgeef was (natuurlijk) hoger dan de beschikbare 50 euro, dus begon de opdracht om te schrappen. Het eerste dat eruit vliegt zijn de sigaretten (ineens een goede gezondheidsoefening). Daarnaast heb ik geluk dat ik maar twee keer naar Gent moet voor college (een keer heen- en terug = 4 euro), in een week met elke dag les zou dat 20 euro zijn. Ik besluit ook om enkel huisproducten te kopen, niet alleen voor voedingswaren maar ook voor de shampo. Uiteindelijk ben ik redelijk goed rondgekomen. Internet heb ik een beetje gemist omdat ik daar graag ’s ochtend de verschillende kranten op na lees. Elke dag douchen is volgens wetenschappelijk onderzoek niet goed voor de gezondheid dus daar heb ik ook op beknibbeld. Op mijn huisdieren heb ik niet willen besparen, dan liever een doos koekjes voor mezelf geschrapt. De inleefweek was een interessante oefening, maar ook dubbel want zowel makkelijk als confronterend. Makkelijk, want een etentje op restaurant kon ik gewoon een weekje uitstellen, ik hoefde bepaalde luxe (bijvoorbeeld die sigaretten) maar een weekje te missen. Dit is een gigantisch verschil met mensen in armoede die net dat vooruitzicht helemaal niet hebben of toch zeker niet op korte termijn. Confronterend, want met 50 euro spring je echt niet ver. Je houdt je ver weg van sociale contacten, begint te puzzelen met wat je er wel en niet mee kan doen, plots zijn verschillende zaken niet meer vanzelfsprekend. Bijvoorbeeld: mijn fietszakken (mijn enig vervoermiddel voor grote boodschappen) zijn gescheurd, een nieuw stel kost in de goedkoopste variant al snel 30 euro, dus niet mogelijk voor deze week. In mijn geval kan het wachten tot volgende week… Daarnaast viel het me op dat voor jezelf heel creatief kan zijn om kostenbesparend te leven, maar dat er verschillende kosten zijn waar je geen vat op hebt en waar je ook niet van onderuit kan. Bijvoorbeeld: mijn vuilniszakken waren op, een nieuw rolletje = 15 euro en je hebt daarin geen keuze. Verder nog een bedenking. De meeste mensen in armoede zijn werkloos. Je inkomen is lager dan een werkende, maar tegelijktertijd zijn je uitgaven in zekere zin hoger. Je verbuikt meer energie (verwarming, tv, radio), water (toilet) en drank (water, koffie, thee… worden tijdens de werkuren door de werkgever gratis ter beschikking gesteld) want je bent meer thuis. Je kan niet profiteren van goedkope maaltijden in het personeelsrestaurant. Een bezoek aan een gaarkeuken is een mooi alternatief, maar dan zit je in een stigmatiserende context… Wat me vooral bijgebleven is in deze ervaring, is het (on)evenwicht over wat je al dan niet zelf in de hand heb binnen je budget, de vanzelfsprekendheid waarmee je geld uitgeeft als je er niet op hoeft te letten, de afwegingen die je maakt binnen je prioriteiten (een ijsje eten om een (even) goed gevoel te hebben of een pak spaghetti en tomaten om toch iets gezond te eten, want alle twee doen kan niet), de tijdsbesteding (je gaat niet gewoon winkelen, elke keuze is letterlijk een afweging: als dat, dan niet dat; en kan ik het ergens goedkoper vinden?). De sociale impact was minder voelbaar omdat ik in mijn oude vertrouwde netwerk bleef, maar er was wel het besef dat je uit een soort van zelfbescherming (schaamte) jezelf sociaal afzijdig gaat houden. En dan vooral de complexiteit, in principe draait het allemaal om geld (of beter het gebrek er aan), maar de implicaties beïnvloeden je persoonlijkheid en levenssfeer op zo’n fundamentele wijze, dat het allesoverheersend kan worden. Het was goed om hier even bij til te staan.
Het is nu al even geleden dat ik de inleefweek gedaan heb, maar eigenlijk doe ik dit elke week. Ik zit op kot en ik moet het elke week met €50, dit was in het begin even aanpassen. Zelf eten Kopen, zelf huishoudelijk materiaal koper, zelf je sport gelegenheden betalen of een avondje... de kosten verdeling van deze dingen is elke week anders, maar ik kom wel steeds toe met die €50. Ik heb wel al veel respect gekregen voor kansarmen, zij hebben een bepaald bedrag en moet hiermee zien rond te komen, zij kunnen geen extra geld gaan afhalen bij de bank. Ik ga in het weekend naar huis en kan al eens aan mijn ouders vragen om iets voor mij te kopen. Hierdoor besef ik ook hoe gelukkig ik mezelf mag prijzen dat wij het thuis goed hebben. #inleefweek9000 Jitske Baeyens
‘Wow’, is het eerste wat er in mijn gedachten omgaat als ik terug denk aan mijn poging om deel te nemen aan de inleefweek. Mijn doel; zien of ik voor meer of minder dan 50 euro kan rondkomen in Gent voor één week. Maandag begin ik eraan dacht ik bij mezelf. Stiekem speelde ik wel al vals vanaf minuut 1. Ik krijg veel eten mee van thuis en hoef dus praktisch niets te kopen voor op kot hier in Gent. Ik moest het dus toch anders gaan aanpakken om toch enig effect te kunnen ondervinden. Alles wat ik gebruikte daar plakte ik een prijslabel op. Van mijn kauwgom tot pasta, ik zocht overal de prijs van op. De conclusie van dit avontuur is dat alles toch niet zo gemakkelijk ging als wij ons soms kunnen voorstellen. Waarbij je gemakkelijk dan ook als understatement kunt classificeren. Alleen al als ik kijk naar de hoeveelheid fruit die in consumeer en de prijs ervan, kan ik wel concluderen dat met mijn warme maaltijd erbij mijn budget zeker overschreden wordt bij dag 4. Zeker ook na deze week vind ik nog altijd niet dat ik het recht heb om te zeggen dat ik de mensen die in (kans)armoede leven kan begrijpen. Ik heb het ‘ocharme’ één week moeten volhouden. Dus ik zou niet weten hoe het zou zijn moest ik het maanden, jaren of heel mijn leven dit zou moeten doen. Ik heb veel respect voor mensen die leven in (kans)armoede en kijk nu naar armoede met een andere bril. Door deel te nemen aan deze week, ookal is het wat later dan gepland, ben ik te weten komen dat het echt moeilijk moet zijn om met een beperkt budget te moeten leven. Laat staan dat je nog een gezin heb om te onderhouden.
Een week lang rondkomen met 50 euro, niet meteen heel moeilijk dacht ik. Ik kom toch altijd toe met mijn 50 euro op kot?
De 50 euro die ik wekelijks mee krijg op kot is namelijk nooit op. Soms heb ik meer dan de helft over waardoor ik de week nadien nog steeds niet in geldnood zit. Echter zijn er heel wat verborgen kosten waar ik niet meteen bij stilstond.
Zo neem ik normaal gezien heel wat eten mee van thuis waardoor ik in de week nauwelijks naar de winkel moet. Voor de inleefweek bedankte in mijn moeder en vertrok ik zonder voorraad naar mijn kot.
Ik was meteen genoodzaakt om naar de winkel te gaan. Bij het boven halen van mijn enveloppe met 50 euro realiseerde ik dat het niet zo gemakkelijk ging zijn als ik voordien dacht. Waar ik normaal gezien broodbeleg koop van een degelijk merk, kocht ik ditmaal goedkope ontbijtgranen en melk om de hele week te kunnen ontbijten. Verder keek ik gericht naar de afgeprijsde producten en kocht ik enkel hetgeen ik echt nodig had.
In theorie zou men ongeveer 15 euro per twee dagen moeten rekenen om toe te komen met 50 euro in de week. Helemaal niet simpel wanneer je de dagelijkse kosten aan elektriciteit, waterverbruik en dergelijke meetelt. Ook eet ik graag vers en gezond wat niet haalbaar is met dit budget. Een bokaal appelmoes kost namelijk minder dan wanneer je deze zelf wilt bereiden. Dit deed me denken aan de gevolgen op lange termijn omtrent voeding en gezondheidszorg. Wanneer men in kansarmoede leeft, is namelijk de keuze naar ongezonde producten veel sneller gemaakt.
Ook mijn sociale contacten kwamen meer in gedrang bij het deelnemen aan de inleefweek. Een cinemabezoek met een vriendin passen, is niet meteen de meest fijne keuze die ik moest maken. Ik wou mijn 'inleefweek' als echt ervaren, het paste nu eenmaal niet in mijn budget. Mijn vriendin kon hier echter geen vrede mee sluiten. Dit deed me inzien dat het niet even simpel is om met minder geld je omgeving tevreden te stellen.
Ondanks ik met de intentie begonnen was om weldegelijk met 50 euro rond te komen, is me dit niet gelukt. Wat me het meest is bijgebleven bij deze inleefweek was dat het helemaal niet evident is om met een beperkt budget te kunnen ‘leven’. De keuze tussen verse groenten of groenten uit blik is voor de ene veel sneller gemaakt dan voor de andere. Hiermee bedoel ik dat als je met een beperkt budget leeft, heel wat meer stilstaat bij je keuzes en dit zowel om materieel als op sociaal vlak. Door zelf nu de ervaring meegemaakt te hebben aan de hand van deze inleefweek, merk ik dat je omwille van de financiële tekorten genoodzaakt wordt om je levensstijl op alle vlakken aan te passen. Ik ben me er weldegelijk van bewust dat dit voor mij nu één week was, maar dat anderen hiermee een hele periode of zelfs hun hele leven mee te maken hebben.
Dankzij de inleefweek stond ik echt stil bij wat armoede is. Een ganse week met maar 50euro op zak, geen evidente zaak. Toch besef ik dat velen zich in deze of soortgelijke situatie bevinden wat ik heel jammerlijk vind. Zelf ben ik nooit niets tekort gekomen dankzij mijn ouders. Wel ben ik streng opgevoed geweest en daarbij leerde ik om zuinig te zijn in bijna alles. Daar ben ik wel blij om want ik wil niet roekeloos zomaar geld uitgeven. Maar dat gaf mij natuurlijk nog geen beeld over arm zijn. Deze uitdaging laat duidelijk zien hoe moeilijk het is om rond te komen met zo weinig financiële middelen. Er zijn altijd kosten en die zijn niet van de minste. Wanneer ik bv. boodschappen moet doen, probeer ik altijd het prijskaartje zo laag mogelijk te houden maar in de duurdere winkels is dat bijlange niet gemakkelijk. Als je een minimum aan budget hebt, ben je genoodzaakt om te rekenen. In mijn buurt is er een ‘voedselbedeling’ voor mensen die te weinig geld hebben om eten te kopen. Dit vind ik een heel goed initiatief maar tegelijk vind ik het schrikkend hoeveel mensen daar beroep op moeten doen. De basisbehoeften alleen al vragen enorm veel budget. Als je dan nog eens iets extra wil gaan doen, al zijn dat maar ‘simpele’ dingen zoals een koffie gaan drinken, dan heb je nog eens meer geld nodig. Nu realiseer ik mij nog meer dan vroeger dat ik echt veel geluk heb.
Ik heb ook meegedaan aan de inleefweek in december, maar ik ben er niet in geslaagd om maar 50 euro te gebruiken. De eerste dag van de week besloot ik om inkopen te gaan doen voor eten voor de rest van de week. Ik heb mij proberen bij de basis te houden, omdat ik weet dat 50 euro niet veel is. Ik heb een brood, een pot confituur, koeken als vieruurtje, 2 flessen fruitsap, 2 flessen cola, een pak salami en nog een aantal kleine zaken gekocht en hierbij kwam ik al bijna aan 20 euro. De tweede dag heb ik niets uitgegeven en heb ik alleen van het eten gegeten dat ik in de supermarkt gekocht. De derde dag vroegen vriendinnen om samen te koken. Zij zouden het eten voorzien en ik zou zorgen voor de garnaalkroketten. De goedkoopste garnaalkroketten die ik vond waren 5 euro. Dit was direct veel van mijn budget, maar de rest van het eten heb ik niet moeten meebetalen. De vierde dag begon ik de eenzijdigheid van het gekochte supermarkteten beu te worden. Ik heb me toen een broodje gekocht als middageten. De vijfde dag was ik het brood met confituur/salami helemaal beu en ben ik bij de frituur gegaan. Dit kostte toch acht euro want ik had veel honger. Rond de middag vroegen vrienden van me om samen te leggen voor een cadeau voor mijn beste vriendin haar verjaardag. Ik wou toch, ondanks de inleefweek meeleggen voor een mooi cadeau. Hier heb ik het laatste van mijn 50 euro aan gegeven en daardoor heb ik de vijfde dag al moeten opgeven. Vroeger toen ik klein was zag ik 50 euro altijd als heel veel geld. Nu weet ik dat het helemaal niet zoveel is als je er een volledige week van moet leven. Mijn weekbudget op kot is 40 euro voor 5dagen, maar ik neem maaltijden en brood van thuis mee, waardoor ik normaal gezien wel rondkom. Ik besef nu dat het heel zwaar moet zijn om je je hele leven op geld en elke uitgave te moeten concentreren.
Ook ik besloot deel te nemen aan de inleefweek. Door omstandigheden heb ik deze wel een beetje moeten opschuiven, ik begon op 11 april. Net klaar met stage, dan 2 weken vakantie. Ik had hier op de blog en op facebook al enkele ervaringen van andere mensen gelezen en ik wist dat het dus niet makkelijk ging worden. Omdat ik thuis woon, heb ik voor de meest maaltijden gewoon met het gezin inkopen gedaan. Ik verschoot hoeveel geld voeding kost en zeker gezonde voeding. Ik merkte dat wanneer je gezond wil koken, dat dat veel geld kost. 15 april, de vijfde dag van mijn inleefweek. Ik heb tijdens de inleefweek heel zuinig proberen leven Dat was redelijk goed gelukt vond ik zelf. Nog 7 euro over om het weekend in te zetten! Maar dan, ik kreeg een berichtje op facebook dat er nog een rekening van op scoutsweekend, een paar weken geleden, moest betaald worden. Met mijn 7 euro voor het weekend ging ik niet toekomen. Ik heb dus kunnen ervaren dat het heel moeilijk is om rond te komen met maar 50 euro voor een week, en zeker als er nog eens onverwachte kosten bij komen kijken.
Deze week is het geen evidentie om zomaar uit te eten, een terrasje te doen of concert mee te pikken. Normaal zijn dit dagelijkse activiteiten die bijdragen tot een welvarend sociaal leven, maar met een lager budget is het zoeken naar andere bezigheden. Een wandeling maken of het bezoeken van familie, wat een uiterst aangenaam alternatief is. Ik eet graag gevarieerd, en kies liefst voor biologische en lokale producten. Met een limiet op het budget merkte ik op dat dit niet altijd mogelijk was, waardoor ik sneller zou kiezen voor de goedkopere supermarkten en witte producten. De blik was telkens gericht op de afgeprijsde artikelen, en de broden van een dag oud. Honger of dorst? Nu pas besef ik hoeveel dat flesje water uit het automaat wel kost.. Dan nog de onverwachte uitgaven; fiets moet net deze week stuk, en al dat printwerk voor school... Tijdens het weekend was ik van plan naar Frankrijk te gaan. Dit zou niet gelukt zijn aangezien het geen evidentie is dat ik over een wagen zou beschikken, alsook de benzinekosten veel te hoog zijn. Internet en elektriciteit daarentegen vormden geen probleem, aangezien ik het gebruik hiervan goed weet te beperken.
Ik ben redactrice voor Kerk & Leven bisdom Gent en hou een fotoblog bij op Facebook. Alle info via https://www.kerknet.be/kerknet-redactie/artikel/inleefweek-armoede-overleven-met-50-euro
Braaf en geconcentreerd luister ik naar de richtlijnen omtrent de inleefweek. 20 sms'jes per dag, daar geraak ik zeker niet aan.De auto, die laat ik wel aan de kant.... Ja hoor, ik zie het helemaal zitten.Het zal zeker allemaal meevallen, daar ben ik van overtuigd.
BeantwoordenVerwijderenIk verlaat de ruimte, het motregent een beetje. Ik heb afgesproken met een vriend op de korenmarkt, ongeveer twinting minuten wandelen. Uiteraard sta ik gezellig aan de tramhalte te wachten, tot 'mijn euro'valt. Het is 1.40 euro , dat is al 1.40 weg van mijn budget. 1.40 die ik misschien beter aan een ander nuttiger iets kan besteden.... ik besluit om te wandelen..het is toch MAAR 20 minuten, maar dan begint het iets harder te regenen. De tram passeert, ik zie keuvelende oudjes gezellig in de warmte, Voor mij loopt een kindje met haar mama, ze hebben een paraplu. ik zie mezelf in het winkelraam...nat met een bedruppelde bril wandelen en zonder kap wandelen.Pff. Armoede is 'als enige wandelen in de regen zonder paraplu als bescherming'.
De vriend is nog niet aanwezig, ik heb geen eten mee en men maag knort. Wat moet ik eten ? Vanavond zijn het boterhammen, dus ik zou best iets warms kunnen eten, maar opnieuw...een biefstuk friet kan er niet af. Eet ik binnen of buiten ? Het wordt binnen, een broodje en iets om te drinken natuurlijk... want ik kan toch niet eventjes mijn eigen flesje spa bovenhalen ? De vriend arriveert, ik besluit om de rekening te vragen...6.20 (2.70 voor het watertje en 3.50 voor het broodje ....ja 3.50 ja, er waren goedkopere broodjes maar ik lust geen kaas/geen gewone ham en ik heb dan ook eens een portie groenten genomen waarvoor ik blijkbaar 0.50 cent meer moest betalen, afzetters! Misschien moet ik toch niet zo kieskeurig zijn?
De vriend trakteert... ik zucht dankbaar. Normaal zou ik helemaal niet heel blij zijn als de vriend trakteert, want ik kan het best zelf betalen...maar nu? Het is precies niet zo evident. Ik hoop dat onze afspraak niet zo heel lang duurt, zodat ik alleen getrakteerd wordt en zelf niet moet trakteren! Ik ben immers als 6.20 kwijt en dat halfweg dag 1! Gedurende het gesprekje vertel ik volop over de inleefweek, ik vertel dat ik maar 20 smsjes per dag ga sturen, omdat ik anders 5 euro moet aftrekken van het budget... 20 smsjes is veel hé, vertel ik, terwijl ik ondertussen even bekijk hoeveel ik er al gestuurd hebt... 15 om precies te zijn. We zijn 15.u en ik moet nog even laten weten aan men lief dat ik meedoen met de inleefweek, dat ik al een toffe dag heb gehad, dat ik een broodje kip curry heb gegeten, dat ik binnen een uurtje met de auto vertrek naar huis ...wat bedenk ik net...met de auto ? Ging ik die niet aan de kant laten ? Vanaf morgen dan en ik zal straks even uitrekenen hoeveel euro's ik kwijt ben aan brandstof...
Pff toch vermoeiend zo"n inleefweek... Nog maar 6 dagen denk ik dan..maar dat is in mijn geval zo en niet in het geval van 15,5% van de Belgische bevolking...die ervaren elke dag die 'mijn' vermoeidheid.
Het gebrek aan perspectief om uit de situatie te raken, nekt veel mensen. Dat gaat verder dan vermoeidheid. Dat bekruipt je als een schuldgevoel, 'ik ben niet goed genoeg'.
VerwijderenOveral in onze maatschappij wordt men bijna dagelijks geconfronteerd met armoede. Niet enkel via het nieuws of andere beelden uit ontwikkelingslanden. Maar ook in ons eigen landje mogen we de armoede die hier leeft niet onderschatten. Overal in de grote steden zie je zwervers op straat , en mensen die bedelen om toch wat extra centjes te kunnen verdienen om zo te overleven.
VerwijderenIk denk dat het voor deze mensen een wekelijkse zorg is om rond te komen met 50 euro per week. Dit is iets wat wij ons helemaal niet kunnen voorstellen en dat voor ons praktisch onmogelijk lijkt omdat wij het zo gewoon zijn om in onze luxe te leven. Mensen die in armoede leven kennen dit ‘luxeleventje’ helemaal niet, en toch proberen zij hier zo dicht mogelijk bij aan te sluiten omdat ze een gevoel van schaamte kennen.
Thuis werken wij ook aan de kleine beetjes die toch veel kunnen beteken voor deze mensen. Zoals goederen binnenbrengen in de kringloopwinkel of kleren die niet meer passen weg te doen in een verzamelcontainer in plaats van ze weg te gooien. Dit zijn voorbeelden van dingen die voor ons geen verschil kunnen maken maar die voor de mensen , bij wie deze spullen terecht zullen komen , hun dag goed kan maken.
#inleefweek9000artevelde
teller van 100 euro op 86,70 euro: Ons biogroentepakket en de naailes van Katrien blijken toch wel een grote luxe...
BeantwoordenVerwijderen1ste dag reeds wat stress ivm wat klaarmaken, waar en wat kopen? Geen ofwel alternatief verjaardagscadootje voor een vriend,... 2de dag al wat minder stress. Inkopen gedaan. Door wat extra tijd, verlof , ook tijd om zelf te experimenteren met soep, brood bakken,.. Toch veel vragen over hoe in godsnaam alles kopen naast voeding zoals medicamenten, schoonheidsprodukten, kapper, ...??
BeantwoordenVerwijderen1ste dag reeds wat stress. Hoe en waar en wat kopen om rond te komen? Welk menu deze week? Wat met het geplande feestje verjaardag in het komende weeknd?
BeantwoordenVerwijderenHoe in godsnaam toekomen voor eventueel medicatie, schoonheidsproducten dagdagelijkse, extra st-niklaas??
de dag iets minder stress. de inkopen gedaan, toch reeds zaken vergeten. Deze week niet zomaar een glaasje drinken, efkes narekenen, de chopping die gepland was op mijn vrije dag uitstellen...
3de dag : gelukkig wat verlof. Tijd om soep te maken, brood te bakken, zo wat centjes sparen. Reeds 50 euro uithgegeven. We doen met 2 personen mee, dus nog 50 euro in de envelop!
Hoedje af voor hen die het kunnen en zo een ganse tijd proberen te overleven!
Els woont samen met haar minderjarige zoon Bram van 16 in een sociaal appartement. Els heeft een overlevingspensioen en is in collectieve schuldbemiddeling sedert 2009.
BeantwoordenVerwijderenDe 15de van de maand krijgt ze 215 euro van haar OCMW-schuldbemiddelaar. Wekelijks, op donderdagochtend, ontvangt ze 75 euro van haar maatschappelijk werker / budgetbegeleidster op haar rekening. Bram krijgt iedere maand 20 euro zakgeld, waarvan hij maandelijks 5 euro spaart.
De rest van haar inkomen wordt besteed aan afbetaling van schulden en de vergoeding voor de collectieve schuldbemiddeling.
Els haar kleindochter van 4 komt om de twee weken op woensdag langs, haar kleinzoon van 5 iedere woensdag. Ze eten ’s middags mee.
Els houdt van dieren. Ze had een hond, maar heeft deze moeten laten inslapen omdat ze hem niet meer mocht houden op haar appartement. Ze heeft nu 3 katten, een konijn en een woestijnratje.
Els leeft van donderdag op donderdag. Vandaag, dinsdag, heeft ze nog 9 euro over. Daarmee gaat ze haar avondmaal van morgen klaarmaken. De andere voedingswaren voor de rest van de week heeft ze nog in huis.
Overmorgen gaat Els met haar nieuw budget charcuterie, groenten en vlees kopen voor een viertal dagen. Els heeft een kleine ijskast en kan maar weinig producten meebrengen van de Aldi met haar caddy. Daardoor gaat ze bijna elke dag boodschappen doen. Els maakt vooraf een lijstje met wat ze nodig heeft. Meer kopen dan wat er op haar lijstje kan niet. Els loopt met haar rekenmachine door de winkel, ze kent de prijzen bijna allemaal uit haar hoofd. Ze heeft dan nog rond de 40 euro over voor de rest van de week. Els volgt een dieet. Ze moet goed kijken wat ze koopt: suikervrije producten (zoals confituur, yoghurt, charcuterie) kosten meer.
Wat Els met de maandelijkse 215 euro doet, hangt af van wat Bram nodig heeft. Soms zijn dat nieuwe schoenen. Nu wil hij er van 85 euro. Daar doet hij 6 maand mee. Andere kledij kopen kan dan niet meer. Met de overschot wordt voeding gekocht en voedings- en verzorgingsproducten voor de huisdieren. Het geeft haar wat extra marge de eerste twee weken na de 15de van de maand.
Els moest in oktober een concessie op het graf van haar overleden man (€ 600) voor 10 jaar verlengen. Ze kon dat niet zelf regelen en moest dit voorleggen aan haar maatschappelijk werkster. Deze heeft bij de schuldbemiddelaar een budget kunnen vrijmaken. Nu wacht ze nog op 400 euro die ze terugkrijgt van haar kinderen. Daarmee zal ze zich een nieuwe ijskast kunnen kopen.
Els begint iedere maandag met rekenen om een overzicht te hebben of ze toekomt tot donderdag.
Ik kon geen cadeau kopen voor mijn tante haar verjaardag doordat ik er geen budget voor had... #inleefweek9000artevelde
BeantwoordenVerwijderen“Wat ik denk over de inleefweek: andere mensen kunnen zich dan ook voelen hoe wij ons voelen. En armoede komt nog eens dubbel in de kijker.
BeantwoordenVerwijderenMaar velen gaan er na die week niet meer aan denken. Als de week voorbij is, is er opnieuw geld beschikbaar. Voor ons is dat niet zo, wij blijven altijd in dezelfde schoenen staan. We hebben geen enkele reserve voor als er iets fout loopt.
Wat zouden de rijken doen mochten ze geen reserves of achterpoortjes meer hebben? En dan nog: ik denk niet dat het zo ver zal komen bij hen…
Ik zou me wel eens een week willen inleven bij de rijken: ik zou eens willen weten hoe ze dat doen. Dat zal ik niet rap vergeten! Maar voor ons zou dit nadien veel moeilijker zijn dan voor hen.
Er komt al veel aan bod in de media, maar de politiek moet er iets mee doen. Ze beloven veel, maar er komt allemaal niet veel van in huis. De grote Vlaamse en federale politici zouden ook eens moeten meedoen met de inleefweek. Dat zou hen meer onder druk zetten. En dan zouden ze meer dan nu werk moeten maken om armoede bij de wortel aan te pakken!
Ik hoop dat de deelnemers van de inleefweek mee hun schouders kunnen zetten onder armoedebestrijding en mee met ons vechten voor verandering.”
(‘Mieke’, 51 jaar, vrijwilliger dialooggroep klantenparticipatie OCMW Gent)
Ik ben helemaal akkoord met deze reactie. Ik vind het jammer dat wij zoveel aandacht geven aan mensen die in armoede leven zonder dat deze mensen echt geholpen worden. Wij leven nu deze week met een bepaald budget maar volgende week kunnen wij gewoon weer verder leven, zonder stress. Mensen in armoede leven iedere dag opnieuw met stress om rond te komen. Leven in armoede is een vicieuze cirkel waar deze mensen niet gemakkelijk uit geraken. Wij zouden ons meer moeten verdiepen in psychologische steun om hen te helpen, i.p.v. ons in te leven. Ik zou graag willen weten hoe deze mensen zich nu voelen. Gediscrimineerd of gesteund? Welke ervaringen hebben zij nu ?
VerwijderenIk ben zondagavond begonnen met de inleefweek armoede Gent. Ik wou een schets maken in mijn hoofd voor de budget van 50 euro. Als student is 50 euro nog nippertje genoeg maar ik dacht van: "Moest ik nog een gezin hebben, wat dan?". De komende dagen zal ik zien of ik tegen mijn zin kan werken.
BeantwoordenVerwijderen#inleefweek9000artevelde
Het is dinsdag en ik heb van mijn €50 nog maar €7 euro over, terwijl ik zelfs geen speciale aankopen heb gedaan. Blijkbaar is een boterham ontbijt (€3) en 's avond warm eten bij het gezin (€5) een serieuze luxe. Als 'ontspanning' koos ik voor een avondje cinema (€7) en spijtig genoeg zonder mijn gewoonlijke medium pak popcorn en een flesje Green Tea. Vandaag een uitstap voor school moeten doen naar Antwerpen-Centraal, met een grote hap uit mijn budget als gevolg.
BeantwoordenVerwijderenZoals ik al op voorhand wist, kom ik met €50 nog geen drie dagen toe. De gedachte dat 'het niet erg is want het toch maar een project is', geeft me een geruststellend gevoel: Oef! Ik kan eigenlijk gewoon morgen met mijn bankkaart geld uit de muur halen om mijn lekkere lunch te verorberen. Maar helaas hebben velen dat voorrecht niet, zij moeten zich bekommeren over hoe ze in hemelsnaam gaan kunnen eten de volgende dag. De gedachte aan een avondje uit, een lekkere etherische olie uit de Rituals voor in ons heerlijk, warm dampend badje, die mooie trui uit die fancy winkel is zelfs gewoon niet aan de orde.
Mooi initiatief die 'Inleefweek', al had ik hier niet aan moeten meedoen om tot dit besef te komen... Nog veel succes allemaal en reacties zijn welkom!
Vandaag ben ik inkopen gaan doen met de gedachte in mijn achterhoofd dat ik ENKEL witte producten mocht kopen, heel moeilijk was dit nier want ik zit op kot dus ik was het wel al gewoon om op de prijzen te letten.
BeantwoordenVerwijderenMaar toen ik deze middag in de Match stond in het winkelcentrum aan het zuid ontdekte ik dat er niet heel veel keuze was voor witte producten en was daarom soms genoodzaakt om voor het dure merkproduct te gaan. Ook heb ik vandaag opgemerkt dat vegetariër zijn niet eenvoudig is als je maar € 50 per week hebt.
Daar stond ik dan aan de afdeling van de vegetarische producten waar ik bijna achterover viel van het verschieten ! € 5,80 voor een pakje waar 2 kaassoufflés in zaten !! Dit had ik er niet voor over, ik wist wel dat vegetarisch niet goedkoop was maar dit was overdreven. Normaal kopen mijn ouders mijn vegetarisch eten waardoor ik iets minder besef had van de prijs veronderstel ik.
Misschien ligt het aan het feit dat de Match niet één van de goedkoopste winkels is of gewoon dat de vervangproducten voor vegetariërs simpelweg niet betaalbaar zijn voor mensen die iets minder geld hebben.
Als ik deze week nog eten zou moeten kopen, ga ik toch eerst even rondvragen waar de goedkopere winkels zijn. #inleefweek9000artevelde
Ik vind het zeer moeilijk om rond te komen met €50. Eten is redelijk duur, sigaretten is ook een vermindering, het zorgen voor een goede hygiëne zorgt ook voor een flinke som geld. Ik probeer dit vol te houden maar als ik zie hoeveel geld ik dagelijks op doe in deze week en voordien zie ik wel een groot verschil. Daarbij zie ik ook dat ik niet te klagen heb over de luxe die ik thuis heb. Ik vind het een enorme ervaring waardoor ik er een andere visie heb over gekregen.
BeantwoordenVerwijderenMathias.
Ik doe graag mee aan deze inleef week. Zo hoop ik een beeld te krijgen over hoe zij ongeveer leven. Toch zal ik nooit begrijpen hoe deze mensen zich voelen. Zij leven iedere dag opnieuw in stress om rond te komen. Toch zal ik mijn uiterste best doen om mij in te leven in de wereld van mensen in armoede. Inderdaad zoals hierboven gezegd wordt door Pieter Bruyland zal er na deze week geen verschil maken voor mensen in armoede. We zullen ons beter kunnen inleven, maar helpen zal het hun niet doen. Ik heb wel een vraag, zouden alle vooroordelen die mensen hebben over armoede kloppen? Dan heb ik het over de stress, minderwaardigheidsgevoel, minder gelukkig,... Ik hop dat deze niet van toepassing is ! Welke moeilijkheden of zaken die voor mensen in armoede leven niet vanzelfsprekend zijn ?
BeantwoordenVerwijderenDag 4 van de inleefweek. Door op voorhand een berekening te maken van mijn uitgaven, gaat voorlopig alles goed. Elke dag een stokbrood van 70 cent en redbull van 35 cent. Als beleg: kaas of salami van 2 euro voor 2 dagen. Goed ik heb elke dag ontbijt, middagmaal en avondeten MAAR elke dag brood met kaas of salami. Geen tussendoortjes, geen dessert, geen chips, ... GEEN LUXE! Ik vind het heel moeilijk met de mensen die weken zo moeten leven maar dit is niet iets nieuws voor mij.
BeantwoordenVerwijderenEr is plots een onverwachte uitgaven. Een boek, inkt en papier om nog een opdracht af te werken voor mijn opleiding. Dit kost samen 21 euro! Ik heb wel nog over om dit te betalen maar dan heb ik nog 21 euro. Ik denk wel dat ik nog 3 dagen kan leven met 21 euro om elke dag brood en kaas of salami te eten zonder dessert, koek, chips, koffie, ...
Ik kan wel hulp gaan vragen aan stuvo om een toelage te krijgen om de kosten van mijn opleiding te betalen. Normaal moet ik in aanmerking komen!!!
dag 4. tot nu toe alles redelijk onder kontrole. De chaufage staat uit, een pull meer. Morgen wel een kleinkindje op bezoek, dus extra de houtkachel aan. Bezoek aan een sociaal restaurant was goed. Erg lekker, vriendelijk en genoeg eten. Toch een extra dessertje en een koffie bijgenomen. Toch aan het berekenen of ik zal toekomen.
BeantwoordenVerwijderenOpdracht 3: reflectie: vb ergens gaan eten om een verjaardag te vieren is deze week niet van de orde. We kunnen wachten maar iemand in armoede niet. Die moet zelf iets lekkers koken...
Een extra kledingsstuk kopen gewoon omdat het mooi is lukt niet. Enkel sparen als het nodig is.
Een muzikaal optreden tijdens de week lijkt vanzelfsprekend en nadien een drankje, nu echter niet.
Een zwemabonnement aanschaffen is voordelig en goed voor de conditie maar nu efkes weer wachten.
Momenteel heb ik nog over van ons budget maar mijn electriciteit en wasbeurten moeten er nog af, dus zeker voorzichtig blijven. Daarbij nog geen onvoorziene uitgaven gehad zoasl dokter, apotheek, ...
Zomaar iets geven aan de kinderen blijft nu efkes uit.
De pizza van het kraam in het dorp efkes voorbijrijden,
dus ja een week zal kunnen vermoed ik maar langer dan wordt het zwaar en zal er zeker stress en ongenoegen optreden. Partner werkt goed mee , da`s een meevaller.
Net ontdekt via chamilo dat ik een extra uitgeven heb door kosten van de opleiding, een oplossing om hier op te besparen is tweedehandsboeken gebruiken ipv nieuwe en misschien heeft Artevelde wel een beleid voor mensen die wat krap bij kas zitten. #inleefweek9000artevelde
BeantwoordenVerwijderenBijna aan het einde van de week...
BeantwoordenVerwijderenMomenteel ben ik blij dat het volgende week voorbij is, want ik was graag mee gaan eten met mijn vrienden voor de verjaardag van iemand. Dat heb ik helaas moeten laten vallen, want dat zou niet meer lukken met mijn budget.
Nog 3 euro over voor twee dagen. Het wordt moeilijk. Gelukkig heb ik nog eten genoeg over van de voorbije dagen om toe te komen tot zaterdagavond.
Voor mijzelf zou het dus niet lukken om de boeken nu te kopen. Ik zou dus te leen moeten gaan bij mijn ouders. Die zouden me natuurlijk wel helpen, maar ook omdat zij niet in situatie zitten waarbij hun budget beperkt is. Dat zou dus anders kunnen zijn. Het besef is er nu nog meer dan anders aanwezig hoe gelukkig ik me mag prijzen met mijn ouders en het harde werk die zij steeds leveren.
In het begin van de week was ik zeer budgetbewust gestart, zoveel voor eten, zoveel voor vervoer. Een lekke band heeft echter voor een onvoorziene kost gezorgd. Je kan blijkbaar wel op de Kattenberg gratis materiaal gebruiken om zelf je band te herstellen zodat je enkel de band zelf moet betalen. Weer iets bijgeleerd. Zelf zaken doen, is inderdaad goedkoper.
#inleefweek9000artevelde
Dag 6 van de inleefweek... Nog een dag te gaan en heb 10 euro in de zak. Ik voelde me tijdens de dag al niet al te best en ik vreesde dat ik ziek ging worden (Onverwachts opdracht). Ik belde naar mijn huisarts voor een afspraak om de ziekte te voorkomen en vroeg ook of ik beroep kan doen op het derderbetalerssyteem om niets te betalen en de kosten door de mutualiteit kan geregeld worden. Ik kan geen beroep op doen omdat dit enkel voor de mensen met chronische ziekten en werklozen geldig is. Maar hij kan wel wat regelen omdat ik een student ben. Ik mocht een beroep doen en een consultatie raadplegen zonder betalen.
BeantwoordenVerwijderenDerde dag : Heb me zelden zo eenzaam gevoeld. Normaalgezien kom ik thuis, chat ik even met de vrienden enz..nu moet ik voor al dat opzoekwerk andere oplossingsen zoeken...Je kan wel in real life afspreken maar dat kost ook geld (brandstof, een lekker taartje enz...)....! Een vriendin in buiteland legt me een probleemsituatie uit per sms, maar ik kan haar niet bellen, noch met haar skypen of chatten want de bibliotheek/school is al gesloten... Ik voel me de slechtste vriendin ooit...Ik vergeet de inleefweek, ga op internet en skype met haar. Ik kan de inleefweek vergeten, ik kan de regels overtreden want ik heb de mogelijkheden...ik wel, andere niet.
BeantwoordenVerwijderen4december: Ik moet eigenlijk naar de kapper, maar heb geen geld meer. Als er nu iemand ziek wordt van ons gezin, kunnen we het in principe niet meer betalen. Het gaat niet alleen over de dokter, maar ook simpele zaken zoals een onverwachte rekening, een boete wegens te snel rijden.... We hebben voor dit weekend nog 15 euro over. Op zich valt dat nog mee want we gaan niet veel doen (niets in feite). Mijn familie komt op bezoek, ik bak een cake (de ingredienten zijn al gekocht)....
Vandaag de laatste dag van de inleefweek, maar ik moet zeggen dat ik er helemaal niet in geslaagd ben hoewel ik toch geprobeerd heb.
BeantwoordenVerwijderenAl vanaf de derde dag (dinsdag) had ik nog maar 15 euro over van mijn weekbudget. Ik had wel al bijna al mijn boodschappen gedaan voor tijdens de week op kot. Maar ik vermoedde dat het me niet ging lukken. Dinsdag deed ik mee aan de rode neuzen actie in de unief en was ik natuurlijk wel verplicht om een rode neus te kopen (dat kon er wel nog af dacht ik). Woensdag kwam er iemand aankloppen om koekjes ten voordele van zijn musicalgroep te kopen (weer 6.5 euro van mijn budget) En dan die onverwachte opdracht! Ik denk dat ik wel terecht zo kunnen bij STUVO van school, zij zouden me tips kunnen geven hoe ik dit zo goedkoop mogelijk aanpak. Of dat boek tweedehands ergens kunnen krijgen. Vrijdag kregen we een nieuwe opdracht. Ik zocht het even op en ik zou inderdaad voor 1 euro naar de dokter kunnen gaan als ik een leefloon zou hebben. Ik vind het heel goed dat zo een tegemoetkoming bestaat! Vrijdag kwam ik ook tot het besef dat ik me had ingeschreven voor een kartavond met de jeugdbeweging! Helemaal vergeten! Ik had geluk want vandaag is 'de Sint' geweest en heeft een centje achtergelaten. Zo kom ik toch nog uit mijn kosten :p Maar ik besef maar al te goed dat de Sint bij al die mensen niet komt. En dat sommige jonge kinderen zelfs geen Sinterklaascadeautje krijgen omdat hun ouders het niet kunnen betalen! Ik ben blij dat de week erop zit, maar dit is niet zo voor al die mensen die echt in armoede leven! Ik vond het een erg leerrijke ervaring, die ons doet beseffen hoe dankbaar we moeten zijn hoe goed wij het wel niet hebben!
Aangezien ik niet op kot zit, had ik ervoor gekozen om altijd wat geld af te staan als ik met mijn gezin mee at. Voor 3 maaltijden was ik dus 7 euro per dag kwijt. Als ik 7 dagen lang 3 maaltijden per dag at, zat ik al aan 49 euro en was mijn budget dus eigenlijk al op na 7 dagen door gewoon te eten. Dit is heel confronterend. Ik sport elke week ook 2 à 3 keer. Per les kost het 5 euro. Ik heb deze week alles met het openbaar vervoer (of fiets) gedaan. Voor mij was dat persoonlijk niet erg, want dat doe ik altijd. Maar 20 sms'jes versturen is me niet gelukt, hiervoor moet ik dus ook nog 5 euro aftrekken.
BeantwoordenVerwijderenDag 4, een onverwachte uitgave, schoolboeken, inkt en kopieën... Zonder de extra uitgave had ik na dag 4 nog maar 13,80 euro over. Om het iets minder dan 21 euro te laten kosten, ga ik op zoek of het boek ook tweedehands kan kopen en ga ik me informeren bij het school of ik een verminderingstarief kan krijgen.
Dag 6, ik voel me plots niet zo goed en zou graag een afspraak maken met de dokter. Ik heb me geïnformeerd en ik kan gebruik maken van het derdebetalerssysteem.
Dag 6 en Dag 7 sta ik in het rood...
#inleefweek9000artevelde
Wat een ervaring...
BeantwoordenVerwijderenIn het begin van de week had ik een schema gemaakt waarop ik de kosten voor mijn eten heb berekend. Dit gedeelte lukte me nog vrij goed. Gelukkig heb ik ook mogen mee-eten met vrienden en heb ik van hen het restje mogen meenemen naar huis.
Waar ik echter minder rekening mee had gehouden waren de onverwachte kosten. Mijn bibliotheekkaart vernieuwen heb ik verschoven naar volgende week. Hoewel ik besef dat mensen in armoede niet even hun kosten kunnen verschuiven. Ik heb het materiaal dan maar uitgeleend op de kaart van een vriendin. Ik had er echter geen rekening mee gehouden dat Dvd's ontlenen ook geld vraagt. Gelukkig had ik er maar één mee, 0.50 cent.
Dan was het sociale aspect ook niet te onderschatten. Even spontaan een koffie drinken na de les of het al lang geplande etentje op restaurant... Ik heb keuzes moeten maken. Daarbij kreeg ik het ook niet over mijn lippen om te zeggen dat 'ik geen geld had'. Dan heb ik maar voor de uitvlucht gekozen dat ik nog iets moest afwerken voor school. En de CD die al bij al nog goedkoop was, 9.99 euro, heb ik in de rekken laten liggen.
#inleefweek9000artevelde
Bijna einde van de inleefweek. De budget van 50 euro was net genoeg maar dit denk ik zelf zo maar is eigenlijk niet genoeg. Je eet altijd dezelfde, geen luxe, geen sociale contacten, niet kunnen uitgaan, geen vrijheid, altijd onder druk enzovoort enzovoort. Respect voor de mensen die elke week zo moeten leven!
BeantwoordenVerwijderen#inleefweek9000artevelde
Eerst en vooral wat had ik deze inleefweek onderschat! Respect voor alle mensen die in armoede leven. Leven op €50 is heel weinig. In het begin van dit project dacht ik ' amai dit wordt een makkie'. Niks is minder waar. De eerste dag ging alles goed ik moest me nog niet wassen want ik had me reeds al de dag voordien gewassen. Ook heb ik veel minder gegeten om kosten te besparen. Aan mijn ontbijt heb ik ongeveer €2 gegeven ( een boterham met kaas) voor s' middags nam ik een appel wat ongeveer 70 cent kost en als avondeten heb ik ongeveer €3 uitgeven aan voeding was ik dus al 5,70 kwijt na 1 dag. Ik ga elke dag met de trein naar school per dag betaal ik €1 , dit is dus al terug €5 minder. Ik ben dus niet toegekomen met mijn €50 deze week. Ook kon ik de extra kost niet meer betalen en moest ik dus geld lenen bij men ouders. Ik zat ruim €20 boven mijn budget zonder mij iets van luxe te permitteren. Mijn conclusie is dus dat we mensen die in kansarmoede leven zeer goed gaan moeten ondersteunen en ook rekening houden met hun 'achtergrond' in verband met hun gezondheid. #inleefweek9000artevelde
BeantwoordenVerwijderenDe inleefweek is gisteren afgelopen. Ik was wel een beetje opgelucht. En daardoor voelde ik mij schuldig. Wat moeten de mensen dan voelen die dit elke week doormaken? Ik ben toegekomen met mijn 50 euro, op het nippertje maar toch ik ben er geraakt. Het was wel nogal stresserend. Constant uitrekenen, extraatjes moeten laten. Niet zomaar eens een winkel binnenstappen om iets te kopen, niet gauw onder de middag een broodje gaan halen. Als ontspanning ben ik gaan zwemmen (2euro), ik durfde niets anders te doen uit schrik dat ik op het einde van de week niet zou toe komen. Ik heb wel enkele dingen ontdekt. De kringloopwinkel is niet marginaal, je kan er echt leuke kleren vinden voor een prikje! Ook: De Lidl is goedkoper dan de Aldi. Zo bleek toch uit mijn berekeningen. Ook een handige tip is in het begin van de week een brood kopen en het dan stukje voor stukje invriezen. Vergeet natuurlijk niet elke dag een pakketje uit te nemen want bevroren brood is natuurlijk niet zo lekker. Als het brood ontvroren is lijkt het net vers. Zo hoef je op het einde van de week geen hard en oud brood te eten. Als je groenten klaar maakt voor bij je aardappelen, zoals bijvoorbeeld spinazie, maak dan genoeg zodat je de dag nadien er nog van kan eten of zelf de overschot kan invriezen voor later! Ik vond het een zeer leerrijke ervaring, het was wel stressvol maar ik begrijp de stress waar de mensen die dit elke week meemaken doorgaan.
BeantwoordenVerwijderen#inleefweek9000HoGent
Ik moet toegeven, het was een helse opdracht om binnen het budget te blijven. En naarmate de dagen verstreken, groeide mijn bewondering en respect voor de mensen die dit dag in dag uit moeten blijven doen, steeds meer.
BeantwoordenVerwijderenOok de eenzijdigheid van het eten - dat betaalbaar moest blijven - heeft mij getroffen.
Evenals de beperkingen om toch deel van het sociale leven te zijn.
Waar in het begin de vriendenkring nogal lacherig omging met mijn pogingen, begonnen ze stilaan meer en meer te beseffen hoe moeilijk, tijdrovend en bovenal vermoeiend het is om telkens weer te vechten en te rekenen.
Denk niet dat ik het haal tegen vanavond, zal eindigen in deficit.
Maar mijn bewustzijn naar deze problematiek groeit met de dag.
Zo ben ik in de filmzaal Sphinx gaan vragen welke tarieven ze hanteren voor mensen in armoede, mensen met kinderen die ook eens een tekenfilm willen zien.
Straks stap ik naar de kermisattractie "La Roue de Paris" op de Korenmarkt om hetzelfde te vragen.
Ondertussen is mijn omgeving ook véél bewuster geworden, en dat is toch de bedoeling, dacht ik.
groetjes aan iedereen en tot op het slotmoment !
Vroni Vandersnickt
Een mens doet rare dingen wanneer hij honger heeft:
BeantwoordenVerwijderen- in de Colruyt blijven staan wachten aan het proevertjes standje tot de chipolatas gebakken zijn
- een kersttomaat uit het rek gritsen en -zonder te betalen- opeten
- op dag 1, net na de inleefweek, veel te dure compensatie maaltijd kopen
- op dag 2, jezelf trakteren op een lekker etentje
Peter Vandermassen
50 euro pp is erg krap om 7 dagen door te komen. Mijn man en ik deden het samen, dus een startbudget van 100euro.
BeantwoordenVerwijderenSamen de kosten bespreken voor de volgende week, de lijst van de nodige boodschappen opmaken, wat en waar kan ik het goedkoopste vinden?
Hoe verplaats ik me want benzine is te duur voor ons budget?
Hoe betaal ik de dokter die ik moest zien ? Wat met St-niklaas voor onze kleindochter?,
Misschien bak ik best zelf mijn brood? Maak ik wat meer soep? Maak ik goedkope groentenschotels? En ook wel goed dat ik wat verlof heb deze week anders zou ik niet zoveel kunnen zelf doen.
Allemaal vragen en stressmomenten die op het voorplan komen.
Bepaalde zaken zijn tijdelijk uitgesteld , zoals het doktersbezoek, St-Niklaas komt iets later, enz. Dat kunnen wij nog, maar mensen in armoede zien geen directe verbetering of blijven rondlopen met een lichamelijk ongemak, enz...
Wij kunnen een weekje op de tanden bijten en geen uitstappen doen of geen extraatjes kopen , volgende week dan weer wel, maar mensen in armoede niet. Weggaan om anderen eens te ontmoeten zit er deze week niet echt in, dat zou pas het budget aantasten. Mensen in armoede kunnen dat soms maanden niet en geraken zo in een isolement.En verliezen op die manier vrienden en vereenzamen.
Ik vraag me in godsnaam af hoe deze mensen dit volhouden om naast de voeding nog zoveel andere kosten te betalen zoals school, kledij, apotheek, vervoer, verwarming????
Ons budget is amper genoeg om toe te komen voor de hoogstnoodzakelijke dingen. We hebben geen extra kosten gedaan ivm ontspanning, uitgaven,...
OP het einde van de week nog 12 euro over maar de electriciteit en de kosten voor water moesten er nog af. Dus misschien juist toekomen.
Wij moeten deze week enkel voor onszelf zorgen, mensen in armoede hebben kinderen die ook eens nood hebben aan een uitstapje, een ontspanningsmoment, iets extra van St-Niklaas.
Mijn petje af voor deze mensen.
Ik ben bewust geworden hoe vanzelfsprekend we alles vinden bij het kopen van materiele dingen,
hoe vanzelfsprekend we het vinden dat we konden studeren en nadien mochten werken,
hoe vanzelfsprekend het is om een auto te hebben, soms 2 en overal naar toe te gaan op uitstap , op reis zonder allerlei kopzorgen.
Ook ben ik me bewust geworden dat we soms verkwistend leven, onnodige zaken kopen, niet meer creatief kunnen zijn , geen oplossingen zoeken en ons laten leiden door reclame, door wat anderen soms ook hebben.
Ik heb ook geleerd hoeveel mooie initiatieven er reeds bestaan in het Gentse door heel veel vrijwilligers en ook door politici gedragen.
Misschien moet hiervoor nog meer informatie verspreid worden dat iedereen die het nodig heeft er op een vlotte manietr gebruik kan van maken.
Daarom is het een fantastisch initiatief van stad Gent om deel kunnen nemen aan deze inleefweek.
Het maakt me bewuster bij alles wat ik doe, het laat me ook wat dankbaarder zijn voor alles wat ik heb en verkreeg tijdens mijn opvoeding .
Mensen in armoede hebben dit niet zelf gewild. Omstandigheden van vroeger, van opvoeding, ziekten enz. kunnen tot dergelijke situaties leiden.
Ik hoop oprecht dat deze actie kan leiden tot een menswaardiger leefinkomen voor deze mensen.
Dat de politici prioriteit geven aan de vraag tot een beter inkomen .
Ik hoop ook dat de kloof tss arm en rijk niet groter word en dat vermogenden deze ervaringen ook eens willen lezen en stil staan bij wat de mensen in armoede aan den lijve ondervinden.
Ikzelf en mijn man proberen met dezelfde ingesteldheid de komende kersttijd tegemoet te gaan,
Vele groeten en tot donderdag
Mieke Demeulemeester
Mijn inleefweek start met een klein budget van 50 euro. Het is niet veel maar normaal zou het wel moeten lukken.
BeantwoordenVerwijderenIk let vooral op wat ik koop in de winkel, die lekkere chips zal ik dan toch maar moeten laten liggen.
Ook merk ik dat ik in plaats van elke dag iets nieuws te koken, ik voor 2 dagen na elkaar kook, de grotere verpakkingen zijn vaak goedkoper.
Ik was goed op weg totdat er een onverwachte uitgave van 21 euro aan schoolboeken bij moest komen, hierdoor ben ik 5 euro over budget gegaan.
Spijtig genoeg voelde ik mij een beetje ziekjes en moest ik naar de dokter gaan. Eens bij de dokter vroeg ik dan of hij een derde betalers regeling kon opstarten. Gelukkig was dit zo en moest ik maar 1 euro extra betalen.
De feestdagen komen er ook nog aan maar deze inkopen ga ik moeten uitstellen doordat er te veel week aan het einde van mijn budget hangt.
Dit was zeker een leerrijke ervaring en vergroot mijn respect naar de mensen bij wie dit altijd zo is en niet voor een korte week.
Jeroen
#inleefweek9000artevelde
Vandaag is het de laatste dag van de inleefweek, maar ik moet zeggen dat ik er helemaal niet in geslaagd ben, alhoewel ik toch heb geprobeerd.
BeantwoordenVerwijderenDinsdag (dag 3) had ik maar 15 euro meer over van mijn 50 euro. Ik had wel al mijn boodschappen al gedaan voor het eten op kot. Dus ik dacht dat het misschien wel nog ging lukken, maar ik vreesde ervoor. Ik deed die dag ook mee met de rode neuzenactie van de unief. Natuurlijk moest ik dan wel een rode neus kopen(3 euro van mijn budget). Woensdag klopt er iemand bij mij op de deur aan om koekjes te kopen voor zijn musical (weer 6,5 euro van mijn budget). Voor dat schoolmateriaal dat ik moet aankopen (onverwachte opdracht) vraag ik eens bij STUVO of ik op één of andere manier niet aan tweedehandsboeken kan geraken. Zodat er toch wat afgaat van die 21 euro. Vrijdag was ik helemaal vergeten dat ik me had ingeschreven om te gaan karten met de jeugdbeweging. Ik zit nu echt wel al serieus in het rood. En omwille van de onverwachte opdracht zoek ik even op of ik voor een goedkopere tarief naar de dokter zou kunnen gaan. En dit klopt, voor 1 euro kan ik op consultatie. Gelukkig is vannacht de Sint langs geweest en heeft een centje achtergelaten. Zo kom ik toch nog uit mijn kosten! Al weet ik maar al te goed dat voor de meeste mensen die het echt nodig hebben niet het geval is.
Deze inleefweek deed me beseffen dat we toch dankbaar mogen zijn voor wat we allemaal hebben! Wij kunnen nu terug ons normale leven opnemen maar dat is niet zo voor al die andere mensen.
Dag 5.
BeantwoordenVerwijderen"Het gaat goed met me, dankje. Maak je liever zorgen over de vele mensen voor wie deze situatie elke week opnieuw realiteit is in onze stad". Het is een antwoord dat ik deze week wel vaker gaf. Het is fijn dat collega's en vrienden het een beetje volgen. En mijn lieve mama vroeg zich bezorgd af of de verwarming echt kapot is. Niet dus.
Liefdadigheid stak de laatste dagen ook de kop op. Ik aanvaardde tot vandaag geen giften. Deze middag bedelde ik dan toch een rijsttaartje bij een goede collega. En vanavond ontdekte ik dat je in de supermarkt voor anderhalve euro tien - wellicht heel gezonde en vezelrijke - pannenkoeken kan kopen. Ik gaf op 5 dagen 32 euro uit, zonder nutsvoorzieningen te tellen. Enkel aan eten en drinken. En nu en dan stal ik een koffie op het werk. Hoera, ik heb werk!
Vanavond bracht mijn echtgenote de oogst van het voedselteam naar huis. Ik blijf er alvast af tot maandag, maar toch dit. Wie in armoede leeft kan zich onmogelijk bezig houden met bio, divers, duurzaam en korte keten. Dat zijn middenklasse-idealen. Overleven en honger verdrijven. Alles wat rest is luxe.
En dan was er opnieuw voetbalwedstrijd. De tweede al deze week. Mijn ticket van dinsdag boekte ik in mijn budget. Dat van vanavond niet. Ik kreeg het. Dankzij mijn netwerk. Net zoals ik morgen, zaterdagavond, mijn eerste volledige - dat hoop ik toch - warme maaltijd van de week zal eten. We zijn uitgenodigd, was al lang gepland, bij de buren. Opnieuw dankzij het sociale netwerk dus. Levensbelangrijk is dat als je in armoede valt. En laat vereenzaming nu net het eerste zijn wat optreedt als je door gebrek aan centen je huis niet meer buitenkomt.
Nog twee dagen. De les is al geleerd.
Wim
#inleefweek9000
De inleefweek vond ik een goed concept om studenten een inzicht te geven over het feit dat er veel mensen in armoede leven en dat dit een dagdagelijks probleem is in België. De inleefweek kon mij wel moeilijk een beeld geven hoe mensen hun hele leven in armoede leven. Je kon het je wel een beetje voorstellen voor een weekje, maar het leven van de mensen met armoede kan je je niet voorstellen denk ik. In die ene week moet je misschien niet naar de dokter, niet naar de apotheek, geen materiaal aankopen voor school,... dat je in die andere weken van je leven wel moet doen. Maar plots kon ik mij alles veel beter voorstellen. Het was woensdagochtend rond 7 uur toen ik opstond en er was geen licht, het was enorm koud in mijn kamer en er was geen warm water. Er was een stroompanne in de straat waardoor we over geen elektriciteit beschikten, en opeens kon ik me het allemaal veel beter inbeelden. We moesten kaarsen aansteken, verwarming hadden we niet en ik had maar warm water in de douche voor enkele minuten. Ik werd mij opeens bewust dat elektriciteit een grote rol speelt in ons leven en dat we er geheel van afhankelijk zijn. Mensen die in armoede leven moeten noodgedwongen wat minder elektriciteit gebruiken om te sparen, ze moeten bewust wat minder warm water gebruiken... Dat was een plotse wending in mijn inleefweek die toch voor wat invloed heeft gezorgd. Door deze ervaring besef ik hoe goed wij het hebben en hoe alles zo vanzelfsprekend is geworden. Ik heb veel respect voor de mensen die in armoede leven want ze gaan door moeilijke periodes.
BeantwoordenVerwijderenDe inleefweek vond ik een goed concept om studenten een inzicht te geven over het feit dat er veel mensen in armoede leven en dat dit een dagdagelijks probleem is in België. De inleefweek kon mij wel moeilijk een beeld geven hoe mensen hun hele leven in armoede leven. Je kon het je wel een beetje voorstellen voor een weekje, maar het leven van de mensen met armoede kan je je niet voorstellen denk ik. In die ene week moet je misschien niet naar de dokter, niet naar de apotheek, geen materiaal aankopen voor school,... dat je in die andere weken van je leven wel moet doen. Maar plots kon ik mij alles veel beter voorstellen. Het was woensdagochtend rond 7 uur toen ik opstond en er was geen licht, het was enorm koud in mijn kamer en er was geen warm water. Er was een stroompanne in de straat waardoor we over geen elektriciteit beschikten, en opeens kon ik me het allemaal veel beter inbeelden. We moesten kaarsen aansteken, verwarming hadden we niet en ik had maar warm water in de douche voor enkele minuten. Ik werd mij opeens bewust dat elektriciteit een grote rol speelt in ons leven en dat we er geheel van afhankelijk zijn. Mensen die in armoede leven moeten noodgedwongen wat minder elektriciteit gebruiken om te sparen, ze moeten bewust wat minder warm water gebruiken... Dat was een plotse wending in mijn inleefweek die toch voor wat invloed heeft gezorgd. Door deze ervaring besef ik hoe goed wij het hebben en hoe alles zo vanzelfsprekend is geworden. Ik heb veel respect voor de mensen die in armoede leven want ze gaan door moeilijke periodes.
BeantwoordenVerwijderen#inleefweek9000artevelde
Nooit gedacht dat het zo moeilijk kon zijn...
BeantwoordenVerwijderenNooit echt stilgestaan in wat voor een luxe wereld wij eigenlijk leven...
Nooit gedacht hoe rustig het eigenlijk kan zijn zonder smartphone, internet of tv en hoe men daar kan van genieten...
Nooit gedacht dat het zo zou voelen om zo te moeten opletten met wat je doet...
#inleefweek9000artevelde
Ik heb aan het begin van de week nagedacht over de meest noodzakelijke behoeften. Dit was opzich al een heel moeilijke opgave omdat ik net toen al besefte dat eigenlijk alles wat ik elke dag doe van basisbehoeften heel belangrijk is voor me. Leven in armoede is helemaal niet makkelijk en daar had ik voor deze week nog niet bij stilgestaan. Het verloop van de week was dus ook geen makkelijke opgave voor mij. Ik heb vooral veel bespaard op eten en gewoon in het algemeen minder gegeten om rond te komen. Ik heb wel beseft dat ik dit een week zou kunnen volhouden maar niet een heel leven lang, ik kwam maar heel nipt rond en dan zijn er uiteraard geen extra kosten gevallen in de week. Als ik met extra kosten had gezeten dan was het mij niet gelukt. Mijn uiteindelijk besluit na een week in ‘armoede’ is dat we ons meer moeten inzetten en steun bieden aan mensen die in armoede leven. #inleefweek9000artevelde
BeantwoordenVerwijderenDe week startte met een budget van 50 euro. Ik vond dit best veel en begon met veel moed aan de inleefweek. Als snel merkte ik dat 50 euro helemaal niet zo veel is. Al de sms’jes die ik normaal stuur en het aantal keer dat ik facebook normaal zou checken op mijn smartphone, zou me al heel wat geld kosten. Ik probeerde dit dus zo veel mogelijk te vermijden, maar dit was makkelijker gezegd dan gedaan. Ook ontdekte ik al snel dat ik de kleine dingen, die voor mij vanzelfsprekend leken, zou moeten opgeven. Bijvoorbeeld een zak chips eten terwijl ik tv kijk, of ’s avonds voor ik ga slapen nog eens al die sociale media bekijken. Ook op het eten moest ik heel goed letten. De hoeveelheid, maar ook wat ik kocht. Ik moest er op letten dat ik steeds het goedkoopste product kocht en alleen dat wat echt nodig was. Ook van de hoeveelheid water ik verbruik (douchen, toiletgebruik, …) was ik best verbaasd. Al snel kwam ik tot het besef dat 50 euro voor mij veel te weinig was. Ik heb geprobeerd om de week door te komen, maar na dag 4 zat ik al boven de 50 euro. Ik heb de andere 3 dagen geprobeerd om zo zuinig mogelijk te leven, maar kon er niet aan ontkomen. Op dag 7 had ik ongeveer 70 euro verbruikt. Opdracht mislukt.
BeantwoordenVerwijderenIk was zeer blij dat ik na een week terug kon leven zoals ervoor. Met mijn zakje chips voor de tv en mijn dagelijkse portie sociale media. Wel kwam het tot me op dat alle mensen die in zo’n situatie leven na een week niet terug kunnen. Voor hen is het voor het leven.
Deze opdracht heeft mij aan het denken gezet over de situatie waar sommigen zich in bevinden. Hier moet zeker iets aan gedaan worden.
#inleefweek9000artevelde
Het is moeilijk om je in te leven in de situatie van mensen die in armoede leven omdat je er zelf niet dagelijks met geconfronteerd wordt. Door de uitleg die we op school verkregen over de inleefweek en verhalen van mensen kreeg ik een beter beeld hoe mensen leven in armoede en hoe moeilijk het is om hierin te leven. Ik heb geprobeerd om deel te nemen aan de inleefweek, maar dat is niet gelukt doordat ik vaak met de auto naar school ga, omdat ik anders vrij lang onderweg ben naar school. Ik heb nu wel meer oog voor mensen die in armoede leven. Wanneer ik in Gent rondloop en mensen zie bedelen of op straat zie zitten, ben ik geneigd om een centje te geven. Je kan dit natuurlijk niet bij iedereen doen, maar voor hen kunnen alle kleine beetjes wel een verschil maken. Ook wanneer ik nu kleren niet meer draag, zal ik eerder geneigd zijn om deze naar een kringloopwinkel te brengen zodat andere mensen er toch nog iets mee zijn. #inleefweek9000artevelde
BeantwoordenVerwijderenIk vind het moeilijk om mij in te leven in mensen die in armoede leven omdat ik er zelf niet inzit. Mijn mama is kleuterjuf en op haar school is er een familie die het niet zo breed heeft. Wij dragen ons steentje bij door kleren, die voor ons te klein zijn, te schenken. Elke keer als we een zak met kleren gaan brengen valt het me op hoe gelukkig we die mensen daarmee maken. Ondanks dat die mensen op hun geld moeten letten geven ze ons af en toe een cadeautje. Dit hoeft voor ons niet maar we appreciëren het enorm. Het doet dan ook enorm veel deugd als we zien dat de kinderen in onze kleren rondlopen. #inleefweek9000artevelde
BeantwoordenVerwijderenIk heb zelf niet meegedaan aan de inleefweek i.v.m. armoede. Niet omdat ik het geen goed project vond, maar omdat ik weet hoe het is om in armoede te leven. Deze zomer ben ik bouwkamp met de Damiaanactie naar India geweest. We hebben in die vier weken dat we daar waren een leprakolonie opgeknapt met sponsorgeld dat wij hier in België hadden ingezameld. Zelf hadden die mensen geen geld om hun huisjes in de kolonie op te knappen. Het was een enorme schok toen we aankwamen in de kolonie. Nog nooit had ik zoiets gezien! In België hebben we hier alles wat we nodig hebben. Daar hadden ze letterlijk niets.
BeantwoordenVerwijderenHet was een kolonie van 100 mensen die op de een of andere manier toch allemaal wel familie waren. Het was super om te zien hoe die mensen daar toch zo gelukkig in het leven stonden ondanks dat ze niets hadden. Het was onbeschrijfelijk. Voordat we vertrokken, hadden we hier allemaal ons uiterste best gedaan om ook zoveel mogelijk kleertjes, speelgoed... in te zamelen.We konden het ons wel voorstellen dat zij daar niet veel zouden hebben. Een moment dat ik nooit zal vergeten, was het uitdelen van ballonnen aan de kinderen daar in het dorp. Uren hebben ze gespeeld terwijl wij ons dit in België niet kunnen voorstellen dat kindjes urenlang met een simpele ballon zouden spelen. We hebben van alles uitgedeeld, omdat we wisten dat ze het heel erg nodig hadden. De mensen ginder waren super tevreden. Ze hebben ons duizend keer bedankt voor hetgeen we al allemaal hadden gedaan. Op onze afscheidsdag kregen we zelf cadeautjes! Je weet dat ze eigenlijk geen geld hebben en toch kochten ze nog cadeautjes voor ons. Voor ons hoeft dit niet, maar natuurlijk apprecieerden we het enorm. Wanneer het echte moment was aangebroken waarop we definitief vaarwel moesten zeggen, had iedereen van de groep het enorm moeilijk. We hadden tenslotte vier weken samengeleefd en een enorm goede band opgebouwd. Het was een pijnlijk moment, maar we vertrokken toch met een goed gevoel naar huis!
Het was vreselijk om dit te zien en dit doet je wel beseffen hoe goed wij het wel degelijk hebben. We zouden eigenlijk nog veel meer dingen moeten kunnen ondernemen om mensen in armoede te helpen. Voor ons, wij Belgen, lijkt het een ver-van-ons-bed-show, maar het zal je maar overkomen hé! We moeten niet alleen stappen ondernemen/ We moeten ook meer van deze projecten promoten om mensen in de derde Wereld, maar ook hier in België, want hier zijn er ook een heleboel mensen die in (kans)armoede leven, te helpen.
Het was een prachtige ervaring en eentje om nooit te vergeten, maar het heeft mij ook het een en ander doen inzien. Na deze ervaring is mijn visie in het leven toch wel veranderd. Tegenwoordig denk ik veel meer na over de dingen bijvoorbeeld heb ik echt wel een nieuwe gsm nodig, terwijl mijn oude nog werkt?! Met dat geld kan je iemand in armoede wel een beetje helpen. Al is het maar een kleinigheid, ze zijn er nog zo tevreden mee! Het geeft een nog zo goed gevoel om te weten dat je iemand hebt kunnen helpen! #inleefweek9000artevelde
Melissa Verbeke
Ik studeer Verpleegkunde en na een les over kansarmoede heb ik de uitdaging aangegaan om een week lang rond te komen met 50 euro. Ik zit op kot en mijn week telt hierdoor slechts 5 dagen, maar tijdens die 5 dagen heb ik geprobeerd om met een budget van 50 euro rond te komen.
BeantwoordenVerwijderenPersoonlijk ben ik iemand die niet de meest duren producten koop, maar mijn week waarin ik met een budget heb geleefd, heb ik toch een extra inspanning moeten doen. Het vraagt veel inspanning om binnen het budget te blijven.
Ik heb de 5 dagen net gehaald, maar voor mensen die dit 7/7 moeten doen.... Daar heb ik respect voor. Het continu prijzen vergelijken en jezelf eens een pleziertje moeten ontzeggen, omdat het gewoon te duur is, is lastig. Na een tijdje wordt het ook vermoeiend!
Voor mensen die met een beperkt budget moeten rondkomen, respect !!
Lisa Houthoofdt
#inleefweek9000artevelde
Ik studeer Verpleegkunde en na een les over kansarmoede heb ik de uitdaging aangegaan om een week lang rond te komen met 50 euro. Ik zit op kot en mijn week telt dus slechts 5 dagen, maar tijdens die 5 dagen heb ik geprobeerd om met een budget van 50 euro rond te komen.
BeantwoordenVerwijderenPersoonlijk ben ik iemand die niet de meest duren producten koop, maar mijn week waarin ik met een budget heb geleefd, heb ik toch een extra inspanning moeten doen. Het vraagt veel inspanning om binnen het budget te blijven.
Ik heb de 5 dagen net gehaald, maar voor mensen die dit 7/7 moeten doen.... Daar heb ik respect voor. Het continu prijzen vergelijken en jezelf eens een pleziertje moeten ontzeggen, omdat het gewoon te duur is, is lastig. Na een tijdje wordt het ook vermoeiend!
Voor mensen die met een beperkt budget moeten rondkomen, respect !!
Lisa Houthoofdt
#inleefweek9000artevelde
De inleefweek was zeker niet gemakkelijk, confronterend zelfs. Ik woon in een huis waar geen wasmachine aanwezig is en het was tijd om toch wel een was te draaien. Deze kost bij een wasserette toch al snel 4 euro en met twee wassen inclusief het wasmiddel ben je toch al erg snel 10 euro kwijt... Oeps, eigenlijk had ik dat geld helemaal niet. Daarnaast heb ik familie in het buitenland wonen, contact met hen is op een dergelijk budget helemaal niet haalbaar. Ik kan me, ondanks deze (verlate) inleefweek, bijna niet voorstellen wat het fysiek, sociaal, en emotioneel met iemand doet om op dergelijke manier beperkt te worden.
BeantwoordenVerwijderen#inleefweek9000artevelde
Ineefweek armoede - Kristina
BeantwoordenVerwijderenIk moet toegeven, rondkomen met een budget van 50 euro in één week was niet zo simpel. In de winkel nam ik steeds de goedkoopste producten, althans dat probeerde ik toch. Ondanks ik meer naar de goedkoopste producten greep kwam ik toch aan een groot bedrag. Ik probeerde mijn producten ook te selecteren. Ik verdeelde ze dan in de belangrijkste producten en de niet zo belangrijke producten. Dat vond ik toch ook niet zo simpel. Wij denken niet zo snel na bij het kopen van dingen. Deze week heb ik meer moeten nadenken over mijn uitgaven dan ik verwachtte. Ik zat met 12,50 euro boven mijn budget.
De inleefweek zelf was een heel avontuur. Al die onverwachte extra kosten maakten het zo moeilijk. Aan het einde van de week zat ik in het rood... Je denkt steeds het gaat me wel lukken, dit heb ik goed gedaan maar dan komt er een extra onverwachte kost en daar gaat je hele plan. Ik kon het dus ook echt moeilijk inschatten waar ik het best op kon letten, waar ik om hulp/ advies kon vragen of waar het nog goedkoper uitkwam. Het was een hele zoektocht dat best wel wat tijd in nam. Na de inleefweek heb in een serieus gesprek gehad met mijn mama, ik zit op kot maar zij wou ook meedoen thuis samen met mijn broer. Het heeft echt een impact gehad op ons, we hadden ons wel aan iets verwacht maar aan zo een gevoelens en emoties toch niet echt. Wij zijn al mensen die niet echt veel nodig hebben maar toch zijn we enorm verschoten van hoe verwent we eigenlijk wel niet zijn. Dat wij zoveel keuze hebben in alles, qua kleren, eten,... We hebben beseft en ondervonden dat er eigenlijk bij zo een mensen maar één ding moet gebeuren om alles kapot te maken om het zo te zeggen... Ik moet zeggen dat het toch mijn gedrag wat heeft verandert naar mensen toe die ik dan tegenkom op straat. Ik was altijd wel vriendelijk, ik heb nooit iemand uitgescholden of slecht behandelt maar ik gaf eigenlijk bijna nooit iets omdat ik een beetje de instelling had van je kan moeilijk iedereen iets geven. Wat ook waar is maar toch het hoeft niet veel te zijn maar het kan voor hun al een groot verschil uitmaken. Na deze week geef ik altijd iets omdat ik zelf ervaren heb dat soms zelfs 5 cent het kan maken en hoe belangrijk die 5 cent kan zijn wat voor ons zo belachelijk lijkt. Ik heb eigenlijk een goede ondersteunende omgeving gehad omdat mijn mama en broer hier ook in meededen. Toch toen ik naar de huisarts moest bellen die ene dag klonk hij langs een kant een beetje meer neerbuigend terwijl hij weet dat we anders altijd wel kunnen betalen... Je ziet maar hoe snel mensen hun kijk veranderen op je door geld uiteindelijk. Toen ik op het internet zocht naar voorzieningen vond ik eigenlijk heel weinig, je moet echt al goed zoeken en aan genoeg eisen voldoen om iets te krijgen al vind ik degene dat er bestaan wel zeer goed! Maar op zich heb ik altijd respect gehad voor mensen in armoede en dat heb ik zeker en vast nu nog steeds. Door deze ervaring ga ik die nooit verliezen en ik vind dat iedereen eens zo iets zou moeten doen om het zelf te ervaren hoe het is om arm te zijn, ze kunnen er zeker wat van leren net als ik.
BeantwoordenVerwijderen#inleefweek9000artevelde
Inleefweek kans armoede
BeantwoordenVerwijderenTijdens de inleefweek over kans armoede is het de bedoeling dat we een hele week doorkomen met een budget van 50 euro. Deze 50 euro moeten we gebruiken om voeding te kopen, minstens één product te kopen voor persoonlijke hygiëne en minstens één onderhoudsproduct aan te schaffen.
Daarnaast is het de bedoeling dat we ons te voet verplaatsen of met het openbaar vervoer gaan.
Ons internet mogen we alleen gebruiken als het voor school is en onze gsm is beperkt tot 30 minuten bellen en 20 sms’jes. Ook zullen we één cultuur of ontspanningsactiviteit moeten doen. Ook waterverbruik kost geld, dus telkens ik douch, gaat er 20 cent van mijn rekening.
MIJN ERVARING:
Vol goede moed heb ik in het begin van de week mijn 50 euro van de bank gehaald en in mijn portefeuille gestopt.
Ik had al een paar dingen uitgerekend, zodat ik kon uitreken hoeveel geld ik nog zou hebben om bijvoorbeeld boodschappen te gaan doen die dag.
Ik eet dus elke middag op school, een maaltijd kost daar 3,95 euro dus maal 5 is dit 19,75 euro. Ook heb ik al de eerste dag 5 euro van mijn budget getrokken voor mijn gsm, want met 20 sms’jes in een week kom ik niet toe. Ik sms vaak met mijn zus als ik op kot ben en dan sturen mijn ouders af en toe nog een bericht, dan heb ik nog mijn vrienden en mijn lief die ook sms’en. Dus heb ik al direct de 5 euro afgetrokken. Voor de douche zal ik 1 euro moeten aftrekken, omdat ik elke dag douch.
Op dit moment had ik dus nog een budget van 16,75 euro
Ik had al een lijstje gemaakt met wat ik die dag uit de winkel allemaal moest meenemen, zodat ik geen onnodige dingen zou kopen.
Mijn lijstje:
• Tandpasta: 3.99 euro
• Afwasmiddel: 0,99 euro
• 1 groot brood: 1.89 euro
• Broodbeleg: 3,24 euro
• Grote fles water: 0,66 euro
• 1 pizza: 2,07 euro
Ik ben met mijn lijstje naar de Albert Heijn geweest en kwam daar aan een totaal bedrag van: 12,84 euro. Ik had dus op dit moment nog maar 3,91 euro over.
Ik ben die week nog naar de cinema geweest (7,50 euro) en gaan tennissen (4 euro). Ik zat dus al over mijn budget….
Tijdens de rest van de week heb ik met een paar vrienden nog iets gaan drinken, waar ik dus eigenlijk totaal geen budget meer voor had. Ik besefte echt dat met 50 euro rondkomen echt moeilijk was.
Je mag geen 1 extraatje, of je hebt al teveel uitgegeven. Je moet echt je geld tellen voor je iets kunt doen. En als er dan nog iets onverwachts gebeurt dan zit je helemaal in de nesten.
Ik besef dus maar al te goed dat mensen die in kans armoede leven het echt zeer moeilijk hebben en met deze opdracht is dit nog maar eens bevestigd.
#inleefweekarmoedegent
Ik wist niet dat deze inleefweek zo moeilijk zou zijn. Ik heb tegen heel veel dingen ‘neen’ moeten zeggen waar ik normaal niet echt bij stilsta dat het echt veel geld is. Ik denk hierbij aan iets gaan drinken met vrienden, uitgaan, naar de cinema,… Het is niet simpel om al deze leuke activiteiten af te zeggen, maar als je geen keuze hebt, is de keuze snel gemaakt.
BeantwoordenVerwijderenIk merkte al na een paar dagen dat ik eigenlijk nog vrij veel geld uitgaf aan vrij kleine dingen (koekjes in de automaat, belegd broodje, . Pas als het allemaal begint op te tellen, besef je dat je snel aan een relatief hoog bedrag kan zitten.
Ik heb het helemaal niet gemakkelijk gehad tijdens deze inleefweek en hoop dat ik nooit in zo’n situatie zal terechtkomen. #inleefweek9000artevelde
Ik studeer Verpleegkunde en na een les over kansarmoede heb ik de uitdaging aangegaan om een week lang rond te komen met 50 euro. Ik zit op kot en mijn week telt dus slechts 5 dagen, maar tijdens die 5 dagen heb ik geprobeerd om met een budget van 50 euro rond te komen.
BeantwoordenVerwijderenPersoonlijk ben ik iemand die niet de meest duren producten koop, maar mijn week waarin ik met een budget heb geleefd, heb ik toch een extra inspanning moeten doen. Het vraagt veel inspanning om binnen het budget te blijven.
Ik heb de 5 dagen net gehaald, maar voor mensen die dit 7/7 moeten doen.... Daar heb ik respect voor. Het continu prijzen vergelijken en jezelf eens een pleziertje moeten ontzeggen, omdat het gewoon te duur is, is lastig. Na een tijdje wordt het ook vermoeiend!
Voor mensen die met een beperkt budget moeten rondkomen, respect !!
Lisa Houthoofdt
#inleefweek9000artevelde
De inleefweek was een geheel nieuwe ervaring voor mij waarbij ik 7 dagen lang met €50 moest toekomen. Als kotstudent leek dit een grote uitdaging.
BeantwoordenVerwijderenVan maandag tot vrijdag zit ik op kot, eten mee van thuis voor elke dag en €50 voor de vrije tijd, was van de gewoonte. 2-3 keer uitgaan per week, iets gaan drinken, iets halen in de winkel... de €50 was soms al sneller verdwenen dan dat ik zelf doorhad.
De inleefweek was dus een grote uitdaging maar ik denk dat het ook een grote leerles was.
Ik begon de week vastberaden en ging gaan winkelen naar de supermarkt om eten, wat champignons, tomaten, uien, zalm,... alles voor een lekkere pasta. Ik kwam aan de kassa: 'dat is dan €14,95 alstublieft', ik viel bijna achterover, 1/4 van mijn budget was er al door.
Eenmaal op kot wist ik dat ik het zo niet ging halen, wat me enige vorm van onmacht bezorgde.
De dagen erna heb ik eieren gekocht en een omelet gemaakt met de restjes van de maandag, dat bespaarde toch enigszins wat.
Uiteindelijk heb ik het met €50 gered tot de vrijdag van de inleefweek. De dagen van de inleefweek hebben me letterlijk met mijn neus op de feiten geduwd, hoe duur het leven is als je er bij stil staat en hoe het voelt om een beperkt financieel limiet te hebben. Nu let ik ook beter op mijn geld en probeer ik ook meer te sparen.
Sofie
#inleefweek9000artevelde
Armoede,
BeantwoordenVerwijderenHet is een element dat over de hele wereld verspreid is. Mensen in armoede kunnen er vaak zelf niet veel aan doen of veranderen. Het ligt bij ons om hun een steentje bij te dragen.
Die week waren mijn ouders op reis. Ik moet toegeven dat leven met 50 euro wanneer je alleen bent, zeer moeilijk is. Energiekosten, voedsel, iets drinken op de voetbal, ... Er komt zoveel bij kijken dat men er soms geen besef van heeft. Na dag 3 had ik nog exact 20 euro over. Ik heb geprobeerd om mijn inkopen te beperken en rond te komen met wat ik in huis had. Elke dag een brood gaan halen kostte me nog 10 euro. Helaas had ik nog maar 10 euro over om in andere dingen te investeren.
Rond dag 5 was dit geld al op en had ik al gefaald. Ik moest uit noodzaak inkopen doen.
Ik kan geloven dat mensen in armoede het zeer moeilijk hebben om rond te komen. Zelf kan ik me moeilijk uitspreken over armoede omdat ik nog niet echt in contact gekomen ben. Wanneer er zich een goed doel op gang is, probeer ik mijn steentje bij te dragen door iets te kopen dat hun steunt.
Mijn ouders geven onze oude kleren ook aan zo'n doel. Het is iets klein voor ons, maar voor deze mensen kan dit een groot belang hebben.
Het besef dat je hebt wanneer je deelneemt is groot vandaar mijn groot respect naar de mensen die het moeten doen met 50 euro of minder. Het was een zeer leerrijke ervaring.
Tjendo
#inleefweek9000artevelde
Mijn inleefweek verliep van 9 april tot 16 april. Deze week was heel onverwachts, zoals armoede dus. Je kiest er niet voor om arm te worden, het overvalt je vaak onverwachts.
BeantwoordenVerwijderenNu de inleefweek trok wel even mijn ogen open. Ik kwam hierop, door Arteveldehogeschool.
Hele dagen moet je denken en rekenen of je wel zou rondkomen. Vanaf je vervoer nodig hebt, wordt het al weer moeilijk. En hobby's moet je zoveel mogelijk laten links liggen.
Ik was de enigste in mijn gezin die hieraan meedeed.Ik merkte op dat ik niet kon leven zoals zij leefden. Ik kon gewoon niet volgen. Als je je voorstelt voor mensen die echt in armoede leven, en tot de consultatie komen dat ze niet kunnen volgen met de maatschappij of met hun vrienden. Dat moet psychisch heel hard aankomen. Dan kan enkel maar sociaal contact minderen. En je bv. eens weggaan met je vrienden wanneer je geld over hebt. Maar in mijn inleefweek was er nooit echt een dagje dat ik geld overhad. Wel zo eens 4 cent, maar daar kan je niets mee kopen. Toen bekeek ik wat ik nog wou en verzamelde alle 4 centjes voor dat ene. Ook het eerste waar ik begon op te besparen was eten en het niet meer gaan naar hobby's, wat je ook maar ongelukkig maakt.
Nu pas besef ik echt wat leven kost.
Ik deed een ervaring op die ik niet meer zal vergeten. Als ik nu na deze week iets koop denk ik wel 5 keer na van:' Heb ik dit wel nodig?'. Dit was mijn ervaring.
Arteveldehogeschool vpl1
Ter voorbereiding van mijn inleefweek heb ik me voorbereid. Ik ben gestart met een lijstje te maken van mijn boodschappen en activiteiten in een ‘normale’ met het bijbehorend kostenplaatje. Ik ben van nature geen big spender maar het totaalbedrag dat ik op een week uitgeef was (natuurlijk) hoger dan de beschikbare 50 euro, dus begon de opdracht om te schrappen. Het eerste dat eruit vliegt zijn de sigaretten (ineens een goede gezondheidsoefening). Daarnaast heb ik geluk dat ik maar twee keer naar Gent moet voor college (een keer heen- en terug = 4 euro), in een week met elke dag les zou dat 20 euro zijn. Ik besluit ook om enkel huisproducten te kopen, niet alleen voor voedingswaren maar ook voor de shampo. Uiteindelijk ben ik redelijk goed rondgekomen. Internet heb ik een beetje gemist omdat ik daar graag ’s ochtend de verschillende kranten op na lees. Elke dag douchen is volgens wetenschappelijk onderzoek niet goed voor de gezondheid dus daar heb ik ook op beknibbeld. Op mijn huisdieren heb ik niet willen besparen, dan liever een doos koekjes voor mezelf geschrapt.
BeantwoordenVerwijderenDe inleefweek was een interessante oefening, maar ook dubbel want zowel makkelijk als confronterend. Makkelijk, want een etentje op restaurant kon ik gewoon een weekje uitstellen, ik hoefde bepaalde luxe (bijvoorbeeld die sigaretten) maar een weekje te missen. Dit is een gigantisch verschil met mensen in armoede die net dat vooruitzicht helemaal niet hebben of toch zeker niet op korte termijn. Confronterend, want met 50 euro spring je echt niet ver. Je houdt je ver weg van sociale contacten, begint te puzzelen met wat je er wel en niet mee kan doen, plots zijn verschillende zaken niet meer vanzelfsprekend. Bijvoorbeeld: mijn fietszakken (mijn enig vervoermiddel voor grote boodschappen) zijn gescheurd, een nieuw stel kost in de goedkoopste variant al snel 30 euro, dus niet mogelijk voor deze week. In mijn geval kan het wachten tot volgende week… Daarnaast viel het me op dat voor jezelf heel creatief kan zijn om kostenbesparend te leven, maar dat er verschillende kosten zijn waar je geen vat op hebt en waar je ook niet van onderuit kan. Bijvoorbeeld: mijn vuilniszakken waren op, een nieuw rolletje = 15 euro en je hebt daarin geen keuze. Verder nog een bedenking. De meeste mensen in armoede zijn werkloos. Je inkomen is lager dan een werkende, maar tegelijktertijd zijn je uitgaven in zekere zin hoger. Je verbuikt meer energie (verwarming, tv, radio), water (toilet) en drank (water, koffie, thee… worden tijdens de werkuren door de werkgever gratis ter beschikking gesteld) want je bent meer thuis. Je kan niet profiteren van goedkope maaltijden in het personeelsrestaurant. Een bezoek aan een gaarkeuken is een mooi alternatief, maar dan zit je in een stigmatiserende context…
Wat me vooral bijgebleven is in deze ervaring, is het (on)evenwicht over wat je al dan niet zelf in de hand heb binnen je budget, de vanzelfsprekendheid waarmee je geld uitgeeft als je er niet op hoeft te letten, de afwegingen die je maakt binnen je prioriteiten (een ijsje eten om een (even) goed gevoel te hebben of een pak spaghetti en tomaten om toch iets gezond te eten, want alle twee doen kan niet), de tijdsbesteding (je gaat niet gewoon winkelen, elke keuze is letterlijk een afweging: als dat, dan niet dat; en kan ik het ergens goedkoper vinden?). De sociale impact was minder voelbaar omdat ik in mijn oude vertrouwde netwerk bleef, maar er was wel het besef dat je uit een soort van zelfbescherming (schaamte) jezelf sociaal afzijdig gaat houden. En dan vooral de complexiteit, in principe draait het allemaal om geld (of beter het gebrek er aan), maar de implicaties beïnvloeden je persoonlijkheid en levenssfeer op zo’n fundamentele wijze, dat het allesoverheersend kan worden.
Het was goed om hier even bij til te staan.
Sandra Janssens
Het is nu al even geleden dat ik de inleefweek gedaan heb, maar eigenlijk doe ik dit elke week. Ik zit op kot en ik moet het elke week met €50, dit was in het begin even aanpassen. Zelf eten Kopen, zelf huishoudelijk materiaal koper, zelf je sport gelegenheden betalen of een avondje... de kosten verdeling van deze dingen is elke week anders, maar ik kom wel steeds toe met die €50.
BeantwoordenVerwijderenIk heb wel al veel respect gekregen voor kansarmen, zij hebben een bepaald bedrag en moet hiermee zien rond te komen, zij kunnen geen extra geld gaan afhalen bij de bank. Ik ga in het weekend naar huis en kan al eens aan mijn ouders vragen om iets voor mij te kopen. Hierdoor besef ik ook hoe gelukkig ik mezelf mag prijzen dat wij het thuis goed hebben.
#inleefweek9000
Jitske Baeyens
‘Wow’, is het eerste wat er in mijn gedachten omgaat als ik terug denk aan mijn poging om deel te nemen aan de inleefweek. Mijn doel; zien of ik voor meer of minder dan 50 euro kan rondkomen in Gent voor één week.
BeantwoordenVerwijderenMaandag begin ik eraan dacht ik bij mezelf. Stiekem speelde ik wel al vals vanaf minuut 1. Ik krijg veel eten mee van thuis en hoef dus praktisch niets te kopen voor op kot hier in Gent. Ik moest het dus toch anders gaan aanpakken om toch enig effect te kunnen ondervinden. Alles wat ik gebruikte daar plakte ik een prijslabel op. Van mijn kauwgom tot pasta, ik zocht overal de prijs van op. De conclusie van dit avontuur is dat alles toch niet zo gemakkelijk ging als wij ons soms kunnen voorstellen. Waarbij je gemakkelijk dan ook als understatement kunt classificeren. Alleen al als ik kijk naar de hoeveelheid fruit die in consumeer en de prijs ervan, kan ik wel concluderen dat met mijn warme maaltijd erbij mijn budget zeker overschreden wordt bij dag 4. Zeker ook na deze week vind ik nog altijd niet dat ik het recht heb om te zeggen dat ik de mensen die in (kans)armoede leven kan begrijpen. Ik heb het ‘ocharme’ één week moeten volhouden. Dus ik zou niet weten hoe het zou zijn moest ik het maanden, jaren of heel mijn leven dit zou moeten doen. Ik heb veel respect voor mensen die leven in (kans)armoede en kijk nu naar armoede met een andere bril. Door deel te nemen aan deze week, ookal is het wat later dan gepland, ben ik te weten komen dat het echt moeilijk moet zijn om met een beperkt budget te moeten leven. Laat staan dat je nog een gezin heb om te onderhouden.
#inleefweek9000
Een week lang rondkomen met 50 euro, niet meteen heel moeilijk dacht ik. Ik kom toch altijd toe met mijn 50 euro op kot?
BeantwoordenVerwijderenDe 50 euro die ik wekelijks mee krijg op kot is namelijk nooit op. Soms heb ik meer dan de helft over waardoor ik de week nadien nog steeds niet in geldnood zit. Echter zijn er heel wat verborgen kosten waar ik niet meteen bij stilstond.
Zo neem ik normaal gezien heel wat eten mee van thuis waardoor ik in de week nauwelijks naar de winkel moet. Voor de inleefweek bedankte in mijn moeder en vertrok ik zonder voorraad naar mijn kot.
Ik was meteen genoodzaakt om naar de winkel te gaan. Bij het boven halen van mijn enveloppe met 50 euro realiseerde ik dat het niet zo gemakkelijk ging zijn als ik voordien dacht. Waar ik normaal gezien broodbeleg koop van een degelijk merk, kocht ik ditmaal goedkope ontbijtgranen en melk om de hele week te kunnen ontbijten. Verder keek ik gericht naar de afgeprijsde producten en kocht ik enkel hetgeen ik echt nodig had.
In theorie zou men ongeveer 15 euro per twee dagen moeten rekenen om toe te komen met 50 euro in de week. Helemaal niet simpel wanneer je de dagelijkse kosten aan elektriciteit, waterverbruik en dergelijke meetelt. Ook eet ik graag vers en gezond wat niet haalbaar is met dit budget. Een bokaal appelmoes kost namelijk minder dan wanneer je deze zelf wilt bereiden. Dit deed me denken aan de gevolgen op lange termijn omtrent voeding en gezondheidszorg. Wanneer men in kansarmoede leeft, is namelijk de keuze naar ongezonde producten veel sneller gemaakt.
Ook mijn sociale contacten kwamen meer in gedrang bij het deelnemen aan de inleefweek. Een cinemabezoek met een vriendin passen, is niet meteen de meest fijne keuze die ik moest maken. Ik wou mijn 'inleefweek' als echt ervaren, het paste nu eenmaal niet in mijn budget. Mijn vriendin kon hier echter geen vrede mee sluiten. Dit deed me inzien dat het niet even simpel is om met minder geld je omgeving tevreden te stellen.
Ondanks ik met de intentie begonnen was om weldegelijk met 50 euro rond te komen, is me dit niet gelukt. Wat me het meest is bijgebleven bij deze inleefweek was dat het helemaal niet evident is om met een beperkt budget te kunnen ‘leven’. De keuze tussen verse groenten of groenten uit blik is voor de ene veel sneller gemaakt dan voor de andere. Hiermee bedoel ik dat als je met een beperkt budget leeft, heel wat meer stilstaat bij je keuzes en dit zowel om materieel als op sociaal vlak. Door zelf nu de ervaring meegemaakt te hebben aan de hand van deze inleefweek, merk ik dat je omwille van de financiële tekorten genoodzaakt wordt om je levensstijl op alle vlakken aan te passen. Ik ben me er weldegelijk van bewust dat dit voor mij nu één week was, maar dat anderen hiermee een hele periode of zelfs hun hele leven mee te maken hebben.
#inleefweek9000artevelde
Dankzij de inleefweek stond ik echt stil bij wat armoede is. Een ganse week met maar 50euro op zak, geen evidente zaak. Toch besef ik dat velen zich in deze of soortgelijke situatie bevinden wat ik heel jammerlijk vind. Zelf ben ik nooit niets tekort gekomen dankzij mijn ouders. Wel ben ik streng opgevoed geweest en daarbij leerde ik om zuinig te zijn in bijna alles. Daar ben ik wel blij om want ik wil niet roekeloos zomaar geld uitgeven. Maar dat gaf mij natuurlijk nog geen beeld over arm zijn. Deze uitdaging laat duidelijk zien hoe moeilijk het is om rond te komen met zo weinig financiële middelen. Er zijn altijd kosten en die zijn niet van de minste. Wanneer ik bv. boodschappen moet doen, probeer ik altijd het prijskaartje zo laag mogelijk te houden maar in de duurdere winkels is dat bijlange niet gemakkelijk. Als je een minimum aan budget hebt, ben je genoodzaakt om te rekenen. In mijn buurt is er een ‘voedselbedeling’ voor mensen die te weinig geld hebben om eten te kopen. Dit vind ik een heel goed initiatief maar tegelijk vind ik het schrikkend hoeveel mensen daar beroep op moeten doen.
BeantwoordenVerwijderenDe basisbehoeften alleen al vragen enorm veel budget. Als je dan nog eens iets extra wil gaan doen, al zijn dat maar ‘simpele’ dingen zoals een koffie gaan drinken, dan heb je nog eens meer geld nodig. Nu realiseer ik mij nog meer dan vroeger dat ik echt veel geluk heb.
Ik heb ook meegedaan aan de inleefweek in december, maar ik ben er niet in geslaagd om maar 50 euro te gebruiken.
BeantwoordenVerwijderenDe eerste dag van de week besloot ik om inkopen te gaan doen voor eten voor de rest van de week. Ik heb mij proberen bij de basis te houden, omdat ik weet dat 50 euro niet veel is. Ik heb een brood, een pot confituur, koeken als vieruurtje, 2 flessen fruitsap, 2 flessen cola, een pak salami en nog een aantal kleine zaken gekocht en hierbij kwam ik al bijna aan 20 euro.
De tweede dag heb ik niets uitgegeven en heb ik alleen van het eten gegeten dat ik in de supermarkt gekocht.
De derde dag vroegen vriendinnen om samen te koken. Zij zouden het eten voorzien en ik zou zorgen voor de garnaalkroketten. De goedkoopste garnaalkroketten die ik vond waren 5 euro. Dit was direct veel van mijn budget, maar de rest van het eten heb ik niet moeten meebetalen.
De vierde dag begon ik de eenzijdigheid van het gekochte supermarkteten beu te worden. Ik heb me toen een broodje gekocht als middageten.
De vijfde dag was ik het brood met confituur/salami helemaal beu en ben ik bij de frituur gegaan. Dit kostte toch acht euro want ik had veel honger. Rond de middag vroegen vrienden van me om samen te leggen voor een cadeau voor mijn beste vriendin haar verjaardag. Ik wou toch, ondanks de inleefweek meeleggen voor een mooi cadeau. Hier heb ik het laatste van mijn 50 euro aan gegeven en daardoor heb ik de vijfde dag al moeten opgeven.
Vroeger toen ik klein was zag ik 50 euro altijd als heel veel geld. Nu weet ik dat het helemaal niet zoveel is als je er een volledige week van moet leven. Mijn weekbudget op kot is 40 euro voor 5dagen, maar ik neem maaltijden en brood van thuis mee, waardoor ik normaal gezien wel rondkom. Ik besef nu dat het heel zwaar moet zijn om je je hele leven op geld en elke uitgave te moeten concentreren.
Ook ik besloot deel te nemen aan de inleefweek. Door omstandigheden heb ik deze wel een beetje moeten opschuiven, ik begon op 11 april. Net klaar met stage, dan 2 weken vakantie.
BeantwoordenVerwijderenIk had hier op de blog en op facebook al enkele ervaringen van andere mensen gelezen en ik wist dat het dus niet makkelijk ging worden.
Omdat ik thuis woon, heb ik voor de meest maaltijden gewoon met het gezin inkopen gedaan. Ik verschoot hoeveel geld voeding kost en zeker gezonde voeding. Ik merkte dat wanneer je gezond wil koken, dat dat veel geld kost.
15 april, de vijfde dag van mijn inleefweek. Ik heb tijdens de inleefweek heel zuinig proberen leven Dat was redelijk goed gelukt vond ik zelf. Nog 7 euro over om het weekend in te zetten!
Maar dan, ik kreeg een berichtje op facebook dat er nog een rekening van op scoutsweekend, een paar weken geleden, moest betaald worden. Met mijn 7 euro voor het weekend ging ik niet toekomen.
Ik heb dus kunnen ervaren dat het heel moeilijk is om rond te komen met maar 50 euro voor een week, en zeker als er nog eens onverwachte kosten bij komen kijken.
#inleefweek9000artevelde
Deze week is het geen evidentie om zomaar uit te eten, een terrasje te doen of concert mee te pikken. Normaal zijn dit dagelijkse activiteiten die bijdragen tot een welvarend sociaal leven, maar met een lager budget is het zoeken naar andere bezigheden. Een wandeling maken of het bezoeken van familie, wat een uiterst aangenaam alternatief is.
BeantwoordenVerwijderenIk eet graag gevarieerd, en kies liefst voor biologische en lokale producten.
Met een limiet op het budget merkte ik op dat dit niet altijd mogelijk was, waardoor ik sneller zou kiezen voor de goedkopere supermarkten en witte producten. De blik was telkens gericht op de afgeprijsde artikelen, en de broden van een dag oud. Honger of dorst? Nu pas besef ik hoeveel dat flesje water uit het automaat wel kost..
Dan nog de onverwachte uitgaven; fiets moet net deze week stuk, en al dat printwerk voor school...
Tijdens het weekend was ik van plan naar Frankrijk te gaan. Dit zou niet gelukt zijn aangezien het geen evidentie is dat ik over een wagen zou beschikken, alsook de benzinekosten veel te hoog zijn. Internet en elektriciteit daarentegen vormden geen probleem, aangezien ik het gebruik hiervan goed weet te beperken.
#inleefweek9000artevelde
Ik ben redactrice voor Kerk & Leven bisdom Gent en hou een fotoblog bij op Facebook. Alle info via
BeantwoordenVerwijderenhttps://www.kerknet.be/kerknet-redactie/artikel/inleefweek-armoede-overleven-met-50-euro